سینه زنی و توسل به حضرت علی اکبر علیه السلام کربلایی حسین طاهری

از حرم آمد برون جلوه ی  پیغمبری با رخ زهرایی و با جَنَمِ حیدری

صنحه میدان بدل شد به عجب محشری گفت انا ابن الحسین ریخت بهم لشکری

اَنَا عَلی ابنِ حُسَینَ ابنَ عَلی

موقع جانبازی است رفته ز کف طاقتش تیغ و سپر در کف و ذکر علی عادتش

خوانده حسین ان یکاد نذر قد و قامتش با نگهی میکند از پدرش دلبری

اَنَا عَلی ابنِ حُسَینَ ابنَ عَلی

ماه حرم مثل شیر بر دل اعدا زده از برش تیغ او دشمن او جا زده

گرچه به رفتن شرر بر دل بابا زده داده به لشکر نشان رزم علی اکبری

اَنَا عَلی ابنِ حُسَینَ ابنَ عَلی

یا علی و یا علی بر لب او کرده گُل ماه نظر میزند عمه بخوان چهار قُل

داده عنان را ز دست لشکر کوفی به کُل معرکه ای شد به پا وای چه رزم آوری

اَنَا عَلی ابنِ حُسَینَ ابنَ عَلی

.