روضه حضرت رقیه سلام الله علیها شب سوم محرم ۱۴۰۰ سیدرضا نریمانی

«اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ» وَ ما خَصَّنا بِهِ مِنْ وِلايَتِكُمْ طيبا لِخَلْقِنَا وَ طَهارَةً لأِنْفُسِنَا وَ تَزْكِيَةً لَنا وَ كفّارَةً لِذُنُوبِنا آفتابت خورد بر گلبرگ شبنم داده شد اشک ما اینگونه از گرمای این غم‌ داده‌شد گریۀ بر تو اصول کافیِ بخشایش است این همان درسی‌ست که روزی به آدم داده شد اعتباری هم اگر داریم از این اشک‌هاست در کنار آبروها آبرو هم داده شد یا حسینِ ما یقینا یا الهی گفتن است بین تور روضه بر ما اسم‌اعظم داده شد ای که ذکر تو دلیلِ التیام زخم‌هاست هر زمان نام تو را بردیم مرهم داده شد یک نخ از چادر سیاه فاطمه برداشتن این چنین بر سر در هر خیمه پرچم داده شد سینۀ ما آه را کم داشت زهرا ناله زد از همان ساعت به هر سینه‌زنی دَم داده شد عاشقانت فرصت دیوانگی میخواستن ناگهان دیدن که ماه محرم داده شد این تَه گودال رفتن مُزد شاهنشاهی است رَمل‌ها تاجی‌ست که بر شاه عالم داده شد . . نعل تازه سنگ را هم نرم نرمش میکند این چنین شرحی برای جسمی در هم داده شد ساربانِ بی مروت دست بردارش نبود تک تک انگشت هایش پای خاتم داده شد وقتی مُحرم میرسه، توو روضه سینه‌زنا رو میخره رقیه اسمتُ وقتی میگم اشکم میاد اسم تو گریه‌ آورِ رقیه ُپر از گناهِ دل من ولی باز منو توو جمع نوکرات میذاری همیشه حاجتام و میدی بهم قدِ امام حسن کرامت داری من که به جز تو کسی و ندارم دلم خوشه به این که هستم گدات نوکریت و به سلطنت نمیدم سرم بلنده چون میوفتم به پات با دستای کوچیکتون همیشه به ما میدی براتِ کرب و بلا مثل همیشه شب سوم بازم روضه می‌خونم بازم از زبون شما خرابه سرده، آخ کف پام میسوزه زندگی توو ویرونه خیلی بده ببین چه نامرتبه وضع من ببین که بی‌تو چی سرم اومده دیگه منو ببر کنارِ خودت زندگی واسه من عذابه بابا این چیزایی که دورِ دست منه النگو نیست، جای طنابه بابا! دخترِ تو شبیه باباش داره زخمای بی‌عدد روی صورتش زجر کشیده دختر تو وقتی که زجر، کشیده زد روی صورتش یه دختر شامی همیشه اینجا با طعنه‌هاش سر به سرم میذاره خم میکنه قدش رو آخه میخواد ادای دخترت رو دربیاره خبر داری که بعد رفتن تو سه ساله قد کشیده قَدِ صدسال یه لحظه غم از یاد من نمیره روزی که افتاده بودی توی گودال ــــــــــــــــــــــــ چرا هیشکی نمی‌فهمه خرابه جای دختر نیست چشای هیچکسی قَدِ چشای دخترت تر نیست خرابه خیلی بی‌رحمه، میترسم از شب تارش خلاصه آخرش توو خواب سرت میریزه دیوارش خدا مرگم بده دورت بگردم من از مهمون‌ پذیرایی نکردم خدا مرگم بده رنگم پریده تو بابای منی سرِ بریده خدا مرگم بده آروم ندارم سرت رو روی دامنم میذارم بخواب امشب رو که فردا، باید باهم بریم بازار ببینم میخری واسم، لباس روشن گلدار؟ بخواب امشب رو که فردا خودت دنیام و میسازی منو بازیم نداد هیشکی، بریم توو کوچه‌ها بازی خدا خیرت بده بابای خسته میشه نازم کنی دلم شکسته (پهلوم شکسته) خدا خیرت بده که خیلی مردی خوش اومدی ولی بوسم نکردی خدا خیرت بده بمون کنارم که نگن دخترات بابا ندارن تمومه آسمانا رو به دنبال سرت بودم با اینکه توی هر منزل کنار خواهرت بودم می‌بینی کار دنیا رو، تو رو دیدم که توو تشتی همه گفتن سفر رفتی، چرا اینجوری برگشتی خدا صبرم بده سنگ صبورم توومجلس یزید شکست غرورم خدا صبرم دردم همینه خدا صبرش بده آه از سکینه خدا صبرم بده دیگه بریدم توی بزم حرام چیا شنیدم ــــــــــــــــــــــــ نمیگم از غصه‌هام نمیگم از شهر شام دلم نمیاد که تو دلت بگیره برام اصلا لباسم پاره نیست رخت تنم ابریشمه اصلا کسی ما رو نزد گوشواره‌هامم پیشمه غصه نخور حال رقیه عالیه جای تو هم کنارمون توی خرابه خالیه تاج سرم، غصه نخور بخاطرم شکسته نیست بال و پرم یکی اومد روبه روم یه سیلی زد باز به روم میخواست که این لحظه رو رو نِی ببینه عموم ببینه عموم هر لحظه پای نیزه‌ها زخمی شده احساس من خون گریه کرده روی نِی چشم عمو عباس من نیزه‌ی بد، حسرت آغوش منو خوونه دل عموم که دید، پارگی گوشِ منو خونه دلش منو میزد مقابلش همون که بوده قاتلش کو تَنِ تو؟! بگو چیشد پیکرِ تو؟! بوی تنور و بوی نون میوزه از رو سر تو .