روضه و توسل به حضرت زهرا سلام الله علیها _ حاج حيدر خمسه

كبوديِ بدنِ مادرم مرا كشته

سياه كرده جهان را سفيديِ مويش

  فدايِ چادرِ آتش گرفته ات زهرا

درونِ شعله چه آمد به روزِ گيسويش

  هيزم رو ريختن پايِ در، در شعله ور شد، با همه ي زورش فاطمه، در رو گرفت، شعله بالا رفت، يه صدايي مدينه رو پُر كرد: سوختم...

  چه ضربه اي، چه صدايي، چه دستِ سنگيني

سه ماه فاطمه پوشيه بسته بر رويش

  شبيه كِشتيِ پهلو گرفته مي ماند

شكسته شد به لگد، دنده ها و پهلويش

  "رويِ گُل كه با پا نميزنن

چهل نفري يك زن رو تنها نميزنن

  اي قنفذ! بس كن، با تهِ غلاف

اينجوري رويِ بازويِ زنها نميزنن

  مادرم رو كُشتيد، ولش كنيد اي حروميا

چي سرش آوُرديد، كه يهو داد زد: فضه بيا

 با چه دستي زده كه جايِ كبودي از گوش

يكسره تا به لبِ توست، خدا رحم كند"

  و يك غلاف كه دستِ چهل نفر چرخيد

همين غلاف گرفته توانِ بازويش

  فدايِ دخترِ مادر، گريزِ روضه زدم

ببين به دستِ زنِ حرمله، النگويش

  *با اسب رفتن تو خيمه ي زنها، زنها مي دويدن، با اسب دنبالِ دختر سه ساله كرد، گوشواره ي بچه رو كشيد، حسين...* .