روضه و توسل ویژۀ شب جمعه و ایام محرم و صفر به نفس استاد حاج منصور ارضی

نیست دردی کشنده تر ز فراق
استخوان آب می کند مرفاق

غم دوری تو مصیبت شد
شده ‎ام با همه به جز تو عیاق

عمری از دیدن تو محرومم
گله از چه ؟ ندارم استحقاق

از گناه زیاد خسته شدم
شده پرونده ‎ام پر از اوراق

اشک چشم مرا دو چندان کن
چون که محتاج گریه ‎اند عشاق

اِکْفِیانى غریب و تنهایم
وَانْصُرانى شدم به تو مشتاق

میهمان کن مرا به خیمه‎ ی خود
جان اگر ماند می ‎کنم انفاق

دل به دل راه دارد آقا جان
دل به هم بسته ‎ایم بی ‎اغراق

نمک روضۀ مرا بفرست
روزی ‎ام دست توست یا رزاق

سحری رو به روی شش گوشه
دست من را بگیر بین رواق

ای ضریح حسین دلتنگم
برسان نالۀ مرا به عراق

فاطمه دست از علی نکشید
به زمین خورده بود با شلاق