مدح خوانی ویژۀ میلاد امام سجاد علیه السلام و سرداران کربلا به نفس حاج مهدی رسولی

یا اَبَاالحَسَنِ یاعَلِیَّ بنَ الحُسَینِ یازَینَ العابِدینَ یَابنَ رَسوُلِ اللّهِ یا حُجَّةَ اللّهِ عَلی خَلقِهِ

یا سَیِدَناوَ مَولانا اِنا تَوَجَّهنا وَستَشفَعنا وَ تَوَسَّلنا بِکَ اِلیَ اللّهِ

وَ قَدَّمناکَ بَینَ یَدَی حاجاتِنا یا وَجیهاً عِندَاللّهِ اِشفَع لَنا عِندَاللّه

خدای عالی اعلی ندارد از تو عالی تر ندارد در بساطِ خود از این عالی تعالی تر

علیُ حُبُه جُنَّه ، قَسیمُ النار و الجنّه به حمدِالله و المِنَّه ولی الله ست والی تر

اگر پا بر زمین کوبد علی افلاک می روبد نباشد در کفِ دستش از این عالم سفالی تر

علی باید؛ حتما امیرالمؤمنین باشد علی آمد که در تکرار زین العابدین باشد

اگر جایی دهد زلفش دلِ دیواته ی ما را من از مالِ علی بخشم سمرقند و بخارا

در آغوش حسین است و و به رویِ دامن زینب ببین بابا چه می بخشد گداها را گداها را

لب گهواره اش پروانه ای بی تاب اگر دیدی بدان جبریل آورده است مبارک باد زهرا را

اگر بابا بزرگ این است حتما این نوه غوغاست اذانش را علی گفت و به دستش داد دنیا را

علی باید چنان باشد علی باید چنین باشد علی آمد که در تکرار زین العابدین باشد

خدا را شکر ما دیدیم شاهِ شهریاران را خدا را شکر ما دیدیم ماهِ ماه شعبان را

خدا این نکته را فرمود وقتی فاطمه خندید فرشته این سخن را گفت و بُرد از آسمان جان را :

که زهرا طور دیگر طور دیگر دوست می دارد میانِ این عروسانش عروسِ خاک ایران را

ببین که می بَرد امشب تبسمهای زیبایش دلِ مادر بزرگش را دلِ اولاد سلمان را

علی از ماست از دامادِ ما زین سرزمین باشد علی آمد که در تکرار زین العابدین باشد

بنا این بود بنشینی و گر نه میرِ میدانی بنا باشد که برخیزی امیرِ تیغ دارانی

برایت لا فَتی اِلا علی می آید از بالا اگر سربند یا زهرا ببندی رویِ پیشانی

هزار، الله اکبر را به بازویِ تو می خوانند که با شمشیر می گردی علیِ اکبر ثانی

علیِ اکبر ثانی نه تو بالاتر از آنی تو عباسی نه این هم نه، که طوفان تر زِ طوفانی

علی در چارده تصویر آمد دلنشین باشد علی آمد که در تکرار زین العابدین باشد

.