سرود ویژۀ ایام ولادتِ حضرت رقیه سلام الله علیها به نفسِ حاج احمد واعظی

یه شاخۀ یاسِ قشنگ و زیبا
شکوفه داده و شکوفا شده
اومده مثل یک فرشته از راه
چشم و چراغ دل بابا شده
ز رنگ و بو برای خانواده
تداعی حضرت زهرا شده

تا کور بشه همیشه چشم بنی امیه
فاطمه اسمشِ ولی بهش میگن رقیه

رقیه یا رقیه ...

این روزا ذاتِ حق به عشقِ این گل
هرچی بخوای برا تو موجود کنه
باباش کریمِ همۀ عالمه
جود میکنه تا یأسِ رو نابود کنه
حضرت زینب عمه جانش ببین
اسپند آورده تا براش دود کنه

ببین از اون ور داداش شبه پیمبر یواش
برای ذکر خوابِ او قرآن میخونه براش

تا کور بشه همیشه چشم بنی امیه
فاطمه اسمشِ ولی بهش میگن رقیه

رقیه یا رقیه ...

تموم عمر این بی‌بی سه ساله
مثه یه باغ گل خوش آب و گل
یه چادرِ کوچولو داره رو سر
که بسته بر هر نخ او هزار دل
یک عموجون او ابا الکرامت
یک عموجون او ابا الفضائل

کاشکی خاکِ راه بودم زیر پای رقیه
یا که یه اسباب بازی تو دستای رقیه

رقیه یا رقیه ...

بعضی روزا پیش بابا و عمه
قدم میزد با چادرِ روی سر
عمه «و ان یکاد» میخوند و میگفت
وای که پارچه خانومِ این دختر
باباش همین جوری که گریه میکرد
میگفت نگاش کن شده مثل مادر
با این همه شباهت عزیز عالمین
هم دختر حسین و هم مادر حسین

رقیه یا رقیه ...