زمزمه و مناجات با خدا ویژۀ شب های ماه مبارک رمضان به نفس حاج محمود کریمی

الهی العفو؛ ببین گناه باهام چه کرده
الهی العفو؛ ببین دلم دریای درده
الهی العفو؛ ببین که باز دوباره بندت اومده
دورت بگرده

یا الله، ببین دلِ گرفتارم
یا الله، ولی ببین امیدوارم
یا الله، به غیر تو کیو دارم؟!

خدا می‌دونی چقد امید دارم هنوزم
نمی‌ذاری که توو آتیش حسرت بسوزم
خودم می‌دونم که با گناه و معصیت چقدر بلا
اومد به روزم

می‌دونم که با دل سیاه اینجام
مدیونم به مهربونی آقام
می‌دونم، خالی نمی‌مونه دستام

قسمهام امشب، کبوتری شکسته باله
به حقّ زینب، به حقّ روضۀ سه ساله
همه می‌دونن که دست خالی از حریم این حرم
رفتن محاله

ای جانم، رقیّه باب حاجاته
ای جانم، دلیل این مناجاته
لیلای دل عموی ساداته

کجایی بابا؛ شده نماز من شکسته
کجایی بابا؛ شده قیام من نشسته
کجایی بابا؛ ببین تیمم به روی خاک صورتت
با دست بسته

ای بابا، حکایتی شده مویم
ای بابا، شکستگی ابرویم
ای بابا، ببین کبوده بازویم

باشه، کوچه به کوچه روی نیزه‌ها رفتی
خونه‌ی ما نیومدی
باشه، کنج تنور و تشت طلا رفتی
خونۀ ما نیومدی

کجایی بابا؛ عزا گرفته دختر تو
می‌خونه روضه خودش برای خواهر تو
توو بازار شام دیدم که می‌فروشن یه گوشوارمو
با انگشتر تو

ای بابا، ببین دیگه زمین‌گیرم
ای بابا، سه سالمه ولی پیرم
ای بابا، شبیه زهرا می‌میرم