مناجات با خدا ویژۀ شب های ماه مبارک رمضان به نفس سید رضا نریمانی

اگر چه باد معاصی مهاجم است هنوز
نسیم مرحمت تو ملایم است هنوز

صدای زمزمه ی لا اله الا انت
شبیه ضجه به گوش عوالم است هنوز

به حرمت رمضان هاست گر زمان بلا
دلی که اهل سحر شد مقاوم است هنوز

به رو سیاهی این بنده ات نگاه نکن !!
نگاه کن به دلِ من که سالم است هنوز

قبول، بنده‌ی تو دل به حب دنیا داد
هنوز عشق تو در سینه حاکم است هنوز

تو پافشاری من در گناه را دیدی
ببخش گر چه گناهم مداوم است هنوز

*منو ببخش شب ها میام اینجا توبه میکنم روزها میرم گناه میکنم دوباره شب ها میام اینجا توبه میکنم ..*

همین دو قطره‌ی اشکی که‌پیشکش کردم
برای توبه‌ی من از علائق است هنوز

*به من یه اشکی بده در خونه تو گریه کنم .. من برای خیلی از چیزهایی که براش برسم اشک ریختم گریه کردم، اما یه بار نشد برای تو بشینم گریه کنم .. خدایا منِ بیچاره رو به آقام برسون .. من خیلی از آقام دور شدم .. "

بیا و کاسه‌ی چشم مرا خودت پر کن
فقیر پشت درت گریه لازم است هنوز

تمام عمر سر سفره‌ی علی بودم
گدایی من از در این خانه دائم است هنوز

*یعنی من گدای امروزی نیستم، یه عمریه در خونه‌ی مولا سر سفره امیرالمومنینم .. من گدای امروزی نیستم من قدیمی‌ام .. از قدیم گفتن رفیقم قدیمیش خوبه .. امشب میای باهم آشتی کنیم دوباره باهم رفیق بشیم مثل قبل؟! من کمتر دلت و بشکنم تو هم بیشتر به من محل بزاری ..*

برای آنکه نرفته نجف چه سنگین است
میان خواب ببیند که عازم است هنوز

قسم به چادر آن مادری که سیلی خورد
قسم به فاطمه این بنده نادم است هنوز

گناهکارم اگر نوکر حسین توام
بگیر دست همانی که خادم است هنوز

کسی نبود بگوید سنان بیا بس کن
که نیزه وقت تنفس مزاحم است هنوز

با دست و پا زدن نفست وا نمیشود
بگذار که نیزه را ز دهانت در آورم