مناجات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه در ماه مبارک رمضان ۱۴۰۱ به نفس حاج منصور ارضی

ما همنشین شدیم به افطار این و آن
چون غافلیم از تو گرفتار این و آن

ما شکل روزه داری مان فرق می کند
الگو گرفته ایم ز رفتار این و آن

تکلیفمان اطاعت ِاز سیرهٔ شماست
اما شدیم تابع ِکردار این و آن

دل‌تنگ دیدن تو نگشتیم ،درعوض
رفتیم عاشقانه به دیدار این و آن

کاری که خواستی تو ،زمینش گذاشتیم
رفتیم با بهانه پی ِکار این و آن

ما جای دستگیری و واکردن گِره
تفریح مان شده فقط آزار این و آن

شرط قبول هر عمل اخلاص بود و ما
یک عده خَیِّریم در انظار این و آن

با معصیت ز چشم تو افتاده درعوض
قیمت گرفته‌ایم به بازار این و آن

قرآن میان خانه ما خاک می‌خورد
دل داده‌ایم بس‌که به گفتار این و آن

آقا خلاصه بندگی ما درست نیست
ما تکیه داده‌ایم به دیوار این و آن

اثبات کرده مادرتان ، هر کسی نشد
یار امام خویش، شود یار این و آن

اما قسم به چادر خاکی مادرت
ما دستِ رد زدیم به اِصرار این و آن

هرکس که شد غبار عبایِ ابوتراب
رو هم نمی کند سوی دربار این و آن

باید شبیه مادرتان لحظه هجوم
سینه سپر کنیم به مسمار این وآن

مسمار گفتم و جگرم سوخت پشت در
فضه به گریه گفت چه خاکی کنم به سر

حیدر زمین که خورد مغیره دلیر شد
وقت تقاص عزت روز غدیر شد
در پنجه های میخ ، لباسی اسیر شد
از آن به بعد شیر خدا سر به زیر شد