سینه زنی حضرت سیدالشهدا علیه السلام دهه دوم محرم۱۴۰۱ به نفس کربلایی نریمان پناهی

رفتی و حرم  شد آواره
بی تو یا حسین ندارم چاره

رفتی و دلِ حرمو خون کردن
قامتمو کمون کردن ..

شکستن حرمت منو .. میون کوچه ها 
میخندیدن یه عده‌ای به اشک دخترا

نمی‌گذرم از اونی که چادرمو کشید
غربتِ زینبُ و ببین از روی نیزه ها

داری خبر حسین! شکسته شد سرم
خاکستر از رو بام، ریختن رو چادرم

«غریبِ مادرم .. غریبِ مادرم ..»

با زخم زبون  منو آزردن
اطفال حسین  هی کتک خوردن

تو کوفه، حرمتو غریب دیدن
میزدن و میرقصیدن ..

تو کوفه حرفِ ناروا فقط شنیدمو
بدون تو یه لحظه من خوشی ندیدمو

گوشواره از تو گوش دخترات کشیدنو
تو این سفر خدا می‌دونه که بریدمو

با تازیونه‌ها ما رو کتک زدن
به زخمای دلم همه نمک زدن

«غریبِ مادرم .. غریبِ مادرم ..»

یادِ غم تو، منو پیرم کرد
موندم من حسین با یه دنیا درد

دلخونم، یاد لب تو گریونم
رسیده به لبم جونم

یادم نمیره لحظه های آخرت
جدا جدا شد همه‌ی بال و پرت حسین

از رو بلندی دیدمت که دست و پا زدی
بریده شد تشنه لبای حنجرت حسین

رفتی و قاتلت با من شد همسفر
ببین که زینبت نداره سایه سر

«غریبِ مادرم .. غریبِ مادرم ..»

.