روضه حضرت زهرا سلام الله علیها حاج حسن خلج

"اللّهُمَّ صَلِّ عَلیٰ فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُک"

داغ تو را بهانه گرفتم گریستم
از قبر تو نشانه گرفتم گریستم

*یعنی میشه یه کسی اینقده غریب باشه هزار و چهارصد سالِ بچه هاش دارن دنبال قبرش می گردن...*

یک گوشه از محلّه ی غَمْ آشنای تو
با یادت آشیانه گرفتم گریستم

*یعنی چی؟ یعنی همین کاری که شماها می کنید، می گردید ببینید روضۀ بی بی کجاست... محلۀ غم آشنای تو، یعنی حسینه ها و مجالس روضه ها...
هر جا روضه هست میرم میشینم روضه ات رو گوش میدم، آرام آرام زمزمه میکنم: مادرِ جَوُون مرگم...

ان شاالله یه روز همۀ ما دق کنیم، چه جور تحمل کنیم یه بی سر و پا سَرِ مادرِ ما داد زد... وای مادر! وای مادر! وای نَنه، وای نَنه...*

یک گوشه از محلّه ی غَمْ آشنای تو
با یادت آشیانه گرفتم گریستم

از کوچه های شهر گذشتم یکی یکی
وقتی سراغ خانه گرفتم گریستم

با ماجرای هیزم و آتش دلم شکست
یک روضه مَحرمانه گرفتم گریستم

*گفت: علی جان! هیچ کسی رو خبر نکن، شب غسلم بده، شب کفنم کن، مخفیانه و محرمانه گرفت روضه رو علی...
اسماء تو آب بریز، من بدنِ زهرا رو شستشو بدم...
وقتی کسی که مجروح بوده و از دنیا بره، اول باید جراحتها رو بشورن، خونهارو پاک کنن... گفت: فاطمه جان!... برای شستن تو از کجا شروع کنم...*

لازم نشد سوال کنم رفته ای کجا
از ردّ تازیانه گرفتم گریستم

مقتل نوشته شانه ات از کار مانده بود
بر موی خود که شانه گرفتم گریستم

شاعر محمد حسن بیات لو

* اسماء میگه: من آب می ریختم، علی شستشو میداد، دیدم از زیرِ بدن بی بی خونآبه جاریه...*

.