روضه امام هادی علیه السلام کربلایی محمدحسین پویانفر

بعد از آن مجلس شراب فقط
از غم عمه دیده ی تر داشت
 
 این لباسش اگر چه خاکی شد!
باز آقا لباسِ دیگر داشت!
 
گرچه سردرد اذیتش میکرد
هرچه هم بود لااقل سر داشت
 
دور و بر خنجری به دستی نیست
قاتلش را کجا برابر داشت؟!
 
دخترش گرچه داغدارش بود
پشت صد پرده بود و معجر داشت
 
روضه ي من فقط همین جمله ست
پسرش را کنارش آخر داشت
 
کربلا داغ بر دلم خورده
وای از آن تشنه ی پسر مُرده!
 
#شاعر پوریا هاشمی
 
 *روز شهادت آقا امام هادي سامرا قيامتي شد، همه آمدن با احترام بدن امام هادي رو بلند كردن، وقتي امام هادي رو داخل قبر گذاشتن، آقا امام حسن عسكري صورت بابارو روي خاك گذاشت، محاسنِ بابارو روي خاك گذاشت... اما دلا بسوزه برا اربابِ بي كفنمون حسين"السَّلَامُ عَلَى غَرِيبِ الغُرَبَاء، أَلسَّلامُ عَلى مَنْ دَفَنَهُ أَهْـلُ الْقُرى" بميرم برا اون آقايي كه يه عده روستايي جمع شدن، بدنش رو خواستن به خاك بسپارن، اما چه بدني؟ پاره پاره، پامال اسبها، بدني كه سَر چهل منزل فاصله داره..."يا مظلوم!..."
 
ميان يك گونيِ پاره سر او را بردن
آبرويِ همه عريان به روي صحرا مانده
 
 * امام سجاد هم روز يازدهم از همه بيشتر گريه مي كرد، بي بي زينب فرمود: پسرِ برادرم! اينجوري بي قراري من با بچه ها چكار كنم؟ صدا زد: عمه جان نگاه كن، اين حرامي ها بدن هاي كشته هاي خودشون رو نماز خوندن، دفن كردن، اما هر طرف نگاه ميكنم، عزيزانم"بلا غسلٍ و لاكفن...* ناله بزن: يا حسين!...*
 
 شعله خوب است به پرم بزند
لحظه سوختن سرم بزند
 
مادرت را بگو در این شبها
یک سری هم به مادرم بزند
 
آنکه ما را به اکبرت بخشید
به نفسهای اصغرت بخشید
 
رحمتش را برام کامل کرد
مادرم را به مادرت بخشید
 
پای روضه کمالمان بادا
گریه کردن روالمان بادا
 
همه آواره توییم حسین
شیر مادر حلالمان بادا
 
ماه رجب مارو به كربلا برسان...

.