باب الحرم - روضه شهادت حضرت زینب کبری سلام الله علیها کربلایی محمد حسین پویانفر

فهرست

نمایش جزئیات

پس از تو آب اگر خوردم از این چشمان تر خوردم

گلی هستم که از هر شش جهت به خار برخوردم

برای دلخوشی دختران نیمه جانت بود

در این یکسال و اَندی لقمه نانی هم اگر خوردم

چه کارى برمى آمد از برادر مُرده اى چون من

فقط زانو بغل کردم، فقط خون جگر خوردم

منی که سایه ام را مَردم کوچه نمی دیدند

منی که شش برادر داشتم، حالا نظرخوردم

به نان کوچه و خرمای مَردم لب نزد زینب

میان کوفه هر چه خوردم از دست پدر خوردم

نمی دانم تو می بینی که جایی را نمی بینم؟

غروبی داشتم میرفتم از خانه به در خوردم

شب شام غریبانت از این خیمه‌ به آن خیمه

برای هر یتیمی که سپر گشتم سپر خوردم

من پرده نشین را محمل بى پرده اى دادند

به هر جا که گذر کردم چقدر از رهگذر خوردم

تو و پیراهن پاره، من و این چادر پاره

تو سنگ از صد نفر خوردى، من از صدها نفر خوردم

#شاعر علی اکبر لطیفیان

یا مَظلوم! یا غَریب! یا عَطشان!

رَحِمَ اللّه مَن نادَاه یا حُسین

روضه ندارد تنی که سر ندارد

قربان آن آقا که انگشتر ندارد

من بی وضو‌ موی تو را شانه نکردم

حالا به دنبال سرت باید بگردم

خوبان روزگار مسلمانِ زینب اند

دیوانه ی حسین و پریشان زینبند

آنان که خاک را به نظرکیمیا کنند

حتما کنیز و پیر غلامانِ زینبند

*امام زمان فرموده اند: برا عمه ام‌گریه کنید و بعد برا فَرجم‌دعا کنید، من هم دعاتون‌میکنم...

گفت: آقا! این همه مصیبت، چرا برا مصیبت عمه‌جانت خون‌گریه میکنی؟ فرمود:شهادت ارث ماست اما دیگه رسم‌نبود دست زنامون رو ببندن و تو‌ بازار ببرن ....*

خبر داری سر بازار رفتم

میان مجلس اغیار رفتم‌

عقیق تو به دستِ ساربان شد

طلایِ من نصیب کوفیان شد