باب الحرم - مدح حضرت اباالفضل العباس علیه السلام به نفس حاج‌مهدی رسولی

فهرست

نمایش جزئیات

عُشّاق چون به درگه معشوق، رو کنند

از آب دیدگان تنِ خود شست‌وشو کنند

اوّل قدم ز جان و سر خویش بگْذرند

در خون دل، تهیه‌ی غسل و وضو کنند

قربانِ عاشقی که شهیدان کوی عشق

در روز حشر رتبه‌ی او آرزو کنند

عبّاس نام‌دار که مردان روزگار

از خاک کوی او طلب آبرو کنند

بی‌دست مانْد و داد خدادست خود به او

آنان که منکرندبگو روبه‌رو کنند

گر دست او، نه دست خدایی است پس چرا

از شاه تا گدا همه رو سوی او کنند؟

درگاه او چو قبله‌ی ارباب حاجت است

باب‌الحوائجش همه جا گفت‌وگو کنند

#شاعر: سیدعباس جوهری

در هم است ابروش یا تیغ دو دم برداشته

بس که چشمش وا شده ابروش خم برداشته

این صدا اصلا صدای گریه‌ی یک طفل نیست

در حسینیه کسی انگار دم برداشته

من که باور میکنم این طفل وقت بازی‌اش

ماه را از آسمان ها دستِ کم، برداشته

من که باور میکنم این طفل از روز نُخست

گفته یا مولا و در خانه قدم برداشته

حلقه های اشک در چشمان بیتاب علی

پرده ها از رازِ دستانِ قلم برداشته

دست از قنداق وا کرده است، یعنی یا حسین

از همین امشب اباالفضلت علم برداشته

مشکیلد قالاسا هر کیم، دنیاده یا اباالفضل

سسلر آدین اورکدن، امیداد یا ابا الفضل

بابَ المُراد ابالفضل، بابَ نیجات ابالفضل