مناجات وتوسل به حضرت رقیه سلام الله علیه ویژۀ ماه مبارک رمضان اجراشده سال ۱۴۰۱به نفس حاج مهدی رسولی

پشت درب خانه ات بر خاک، صورت می کشم
تا که تحویلم بگیری، از تو منت می کشم

بندگانِ مخلصت آماده ی مهمانی اند
آن قدر خالی است دستانم، خجالت می کشم

غِفلتم باعث شد از چشمت بی افتم با گناه
هر چه خواری می کشم از دستِ غفلت می کشم

کور خوانده نفسِ امّاره، دلم دستِ علی است
هرچه هم باشم مگر دست از ولایت می کشم؟!

با ولای مرتضی آقای  عالم می شوم
بی علی یک لحظه هم باشم، حقارت می کشم

دور ماندم از وطن، از صحنِ ایوانِ نجف
یادِ انگورِ ضریحش، آهِ حسرت می کشم

تا که چِشمم تر شود، یادِ لبِ خشکِ، حسین
جای سرمه، بر دو چَشمم خاکِ تربت می کشم

دور از هیئت شدن یعنی نفس تنگیِ من
زیرِ این پرچم، نفس، آرام و راحت می کشم

یک توسل بر رقیه حاجتم را می دهد
بی خودی گاهی پیِ حاجت، ریاضت می کشم

دیده ای بابا مرا؟! همراه عمه های خود...
در سنینِ کودکی دردِ اسارت می کشم

چند روزی می شود، چیزی نگفتم با کسی
من خجالت از سخن گفتن به لُکنت، می کشم
 
چند جای استخوان های نحیفم له شده
هر تکانی می خورد جسمم، مَشَقّت می کشم

بی تاب وشعله ورم اصلاً خبر داری ؟!
از دوریت دربه درم اصلاً خبر داری ؟!

شاعر:محمد جواد شیرازی