روضه وتوسل به امام رضا علیه السلام ویژهٔ ایام زیارت مخصوص اجرا شده به نفس حاج محمد رضا طاهری

آسمان زیر پَرت بود زمین افتادی
یک عبا روی سرت بود زمین افتادی

نه صدای تو به گوش کسی آن روز رسید
نه کسی دور و برت بود زمین افتادی

صورتت خاکی و دَستار و عبایت خاکی
آخه مادرت در نظرت بود زمین افتادی

زَهر از جانِ تو آقا جگرت را می خواست
آتشی بر جگرت بود زمین افتادی

ناله می کرد جوادت به سرش می زد
اشک در چَشم ترت بود زمین افتادی
 
مثلِ یک مار گزیده به خودت پیچیدی
خوب شد که پسرت بود زمین افتادی

*اباصلت نگاه کرد دید جواد الائمه اومده حضرت را به حجره ی امام رضا راهنمایی کرد.  آقا عادت داشت همیشه با غلاماش مینشست سر یک سفره و غذا می خورد.ولی این‌ چند روزه انقدر حال آقا بد بود، که حضرت می فرمود: غلاما غذا بُخورن من نمیتونم رو زمین بنشینم...آقا رو خاکا افتاده بود هی به خودش می پیچید..ابا صلت میگه تا چشم آقا به‌جوادالائمه افتاد همه ی جونش رو جمع کرد رو پا بلند شد دوان دوان اومد دست انداخت گردن‌ جواد الائمه همون جا جلوی در، تو آغوش پسر افتاد..‌ 

آدم‌هرچقدر حالش بد باشه وقتی نگاش به قد وبالای جَوونش میوفته جون‌ میگیره...من بمیرم برای اون آقایی که نمیدونم‌ جَوانش رو در چه حالی دید.. ابی عبدالله از اسب پیاده شد این چند قدم رو راه بره. یه وقت دیدن هی زمین می خوره..خیلی هلهله کردن‌، خیلی دست زدن، هر چی حسین بلند بلند ناله میزد، اینا بلند بلند هلهله می کردن ..*