روضه و توسل به راوی دشت‌کربلا امام سجاد علیه السلام اجرا شده به نفس کربلایی حسین طاهری

چه جوری خاطره هام یادم بره
سنگای به روی بام یادم بره

سی سالِ دیگه ام اگه گریه کنم
محاله بازارِ شام یادم بره

خرابه برامون آشیونه بود
ماجِرای غربتِ زمونه بود

حرفی از گرسنگی نمیزنم
توی "شام" شامِ ما تازیونه بود

 آتیشِ  قلبِ  کباب حرمله بود
باعث رنج و عذاب حرمله بود

توی راه رباب به آب لب نمیزد
مأمورِ تقسیمِ آب حرمله بود
 
کِسی میشه ببینه و جون نده؟
آه و ناله اشُ به آسمون  نده؟

میدیدم رباب و گِریه ام میگرفت
دستاشو بسته بودن تکون نده

شاعر: محمد حسن بیات لو

کم خیره شو به نیزه علی را نشان نده
گهواره نیست دست خودت را تکان نده

بس کن رباب سر به سر غم گذاشتی
اصلا خیال کن علی اصغر نداشتی

بس کن رباب حرمله بیدار می شود
سهمت دوباره خنده ی انظار می شود

* ناله بزن: حسین!...*