قسمت اول مناجات وتوسل به امام زمان روحی له الفدا وحضرت رقیه سلام الله علیها اجرا شده شبِ سوم محرم ۱۴۰۲ به نفس سید رضا نریمانی

"اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ مَا خَصَّنَا بِهِ مِنْ وِلایَتِکُمْ طِیبا لِخُلُقِنَا وَ طَهَارَةً لِاَنْفُسِنَا وَ تَزْکِیَةً لَنَا وَ کَفَّارَةً لِذُنُوبِنَا"

کوچه به کوچه گشته ام میخانه ای نیست
 این روزها یک عاقل دیوانه ای نیست

مانند هر شب شمع می سوزد ولیکن
افسوس که دور و برش پروانه ای نیست

انگار خاک مرده پاشیده اند اینجا
این سرزمین بی روضه جز ویرانه ای نیست

وقتی که دیوارِ حسینیه نباشد
دیگر برای گریه کردن شانه ای نیست

روزیِّ یک شهر از هوار یک گدا بود
فقر آمده چون ناله ی مستانه ای نیست

*تو‌کامل بهایی نوشته انقدر این سه ساله تو‌ خرابه بهونه می گرفت عمه بوی نون‌ میاد، عمه بوی غذا میاد هیچی نداریم بخوریم  یک دفعه امام سجاد دید بی بی زینب یه آتیشی روشن کرد. امام سجاد فرمود :عمه جان ما که تو‌خرابه چیزی نداشتیم آب بار گذاشتی؟ بی بی فرمودن انقدر این بچه ها بهونه گرفتن گفتم سرشون گرم‌ بشه که عکه یه چیزی داره برامون درست میکنه ...*

یک سال در رنج و گرفتاری می افتد
شهری که در آن روضه ی ماهانه ای نیست

باید به سِیرش شک کند ما بین این راه
هر کس که در راه سلوکش مانعی نیست

باید مصیبت های زینب را بیان کرد
حالا که دیگر بین ما بیگانه ای نیست