روضه و توسل ویژهٔ شهادت پیامبر اکرم صلوات الله علیه اجرا شده به نفس حاج‌محمد رضا طاهری

رسید موعد داغی که سخت سوزان بود
غمی که در اثرش فاطمه پریشان بود

رسید لحظه و ساعات آخر مردی
که اوج دغدغه اش یاری فقیران بود

رسید روز وداعِ رسول خوبیها
همان که بر همگان رحمتی فراوان بود

*وقتی آیه نازل شد بر رسول خدا، که با رسول ما درست حرف بزنید او را درست صدا بزنید(بعضیها ایشان را با اسم صدا میزدند)،همه میگفتن "السلام علیک یا رسول الله"،وارد خانه ی فاطمه شد،بی بی دست روی سینه گذاشت و فرمود:"السلام علیک یا رسول الله"،رسول الله فرمود:این آیه برای تو نیست قربونت برم من عاشق بابا گفتن توأم،بگو سلام بابا!...
من بیشتر عشق میکنم...*

به یاد ام ابیها گفتنش به پیغمبر
دوچشمِ ام ابیها عجیب گریان بود

*همه دور بستر پیامبر گریانند ولی گریه های فاطمهٔ زهرا یه جور دیگه است خیلی بیقراره.پیغمبر طاقت نیاورد و صداش زد:
دخترم نزدیک بیا، نزدیک بستر شد
آروم درِ گوشش یه چیزی گفت. یه وقت امیرالمومنین دیدن فاطمه اشک هاشو پاک کرد یه لبخندی زد از کنار بستر بلندشد...
امیرالمومنین فرمود:فاطمه جان چی بابات بهت گفت؟اینطور بیقرار بودی و حالا داری میخندی؟فاطمه صدا زد: علی جان بابام گفت: عزیزم اینقدر بیقراری نکن اولین شخص میان این جمع تو هستی به من ملحق میشی،چیزی نمیگذره بابا..*

دوباره یاد اُحُد بود و یاد دندانش
دوباره خسته از این لشکر دورویان بود

همان زمان که بنای سقیفه برپا شد
دمِ شهادت خاتم زمانِ هجران بود

اگرچه زهر گرفت از وجود او طاقت
ولی هنوز رخش مثل شمس تابان بود

چقدر تشنه شد و سوخت لحظه ی آخر
همان نبی که دلیل نزول باران بود

هنوز جای همان سنگ های اهل جفا
به روی بال و پرِ خسته اش نمایان بود

هنوز اهل کَساء مستِ عطر او بودند
هنوز خانه پر از خاطرات جانان بود

چقدر حیف،نگاهش اگر که بسته شود
همان نگاه که اوج یقین سلمان بود

چقدر حیف نفس های آخرش باشد
همان نفس که معطر به عطر قرآن بود

رسول رفت و فدک غصب شد در آن اوضاع
امان زِ حال علی، سخت نا به سامان بود

رسول رفت و در این خانه چادرِ زهرا
میان دود لگدمالِ حزب شیطان بود

رسول رفت و علی را کشان کشان بردند
بتول در عقبش بین راه بی جان بود

رسول رفت و به بازوی او غلاف زدند
همان دری که در آن کوچه راه بندان بود

رسول رفت و به اشکِ بتول خندیدند
سه ماه فاطمه از خَلق روی گردان بود

*پیامبر خدا تو خانه ی فاطمه سلام الله علیها هستن،در میزنند، دق الباب میکنند،حضرت زهرا میره جلو در،میبینن که جوانیه لباس عربی تنشه،میگه که بی بی جان سلام علیک،میخوام ازتون اذن بگیرم بیام عیادت رسول خدا. بی بی فرمود:بابام حالش خوش نیست و کسی هم به حضور نمیپذیره،برگشت.
پیغمبر فرمود:دخترم این جوان، برادرم عزرائیله،جایی اذن نمیگیره امّا در خونه ی تو ایستاده و اذن میگیره اگه تو اجازه ندی وارد نمیشه....

گفتن: نانجیب! این همه هیزم براچی آوردی؟  دختر پیغمبر پشت درِ این خونه است. نانجیب گفت:خونه رو با اهلش آتیش میزنم...
اذن نگرفتی، آنچه جنایت بود انجام دادی، چرا جزء افتخارات نوشتی؟
برا معاویه نوشت:اومدم پشت در صدای نفس کشیدن های فاطمه رو میشنیدم، معاویه! چنان با لگد به در زدم که صدای شکسته شدن استخونای فاطمه رو شنیدم... مادر...مادر...

دیدن در باز شد دوتا آقازاده ها دوان دوان اومدن خودشون رو روی بدن پیغمبر انداختن، امیرالمومنین خواستن بچه هارو از روی سینه ی پیامبر بردارند، پیغمبر اشاره کردند که علی جان بذار باشن اینا سینه ام رو‌سنگین‌ نمیکنند که هیچ، اینها باشن جان دادن من راحت تر است...
یا رسول الله! جات خالی بود یه وقت سینه ی حسین سنگین شد چشمش رو باز کرد،"وَشِمرُجالسٌ علی صَدرکْ" یا حسین...