سینه زنی ویژهٔ سال تحصیلی جدید و بازگشایی مدارس تقدیم به فرزندان معزز شهدای مدافع حرم اجرا شده به نفس سید رضا نریمانی

از زیر قرآن رد شدم دارم میرم به مدرسه
مادر برام آب می ریزه گُلش سلامت برسه

کفشمو دارم می پوشم کیفمو میندازم دوشم
جای یه چیزی خالیه دقیقا بین آغوشم

قدم قدم میرم توی مدرسه بچه ها همه باباشون اومدن فقط منم که تنهام 
دست توی دست باباشون اومدن بچه ها، فقط منم بی باباو

کجایی ببینی گلت کلاس اولیه
گفت دبیر بابات کجاست گفتم که توی سوریه

گفت شغل بابات چیه گفتم غلام زینبه
گفتش که الان کجاست گفتم هنوز نیومده

بابایی کجایی دورت بگردم...

منو با دست نشون میدن میگن که بابا نداره
مطمئنم یه روز خدا بابامو واسم می یاره

بابایی امروز واسه من صد آفرین آوردنو
راستی بابایی من دارم یاد میگیرم نوشتنو

الف مثل اشکِ روی گونه ی من
ب مثل بابایی که ندارم
س مثل سوریه مثل سالی که رفتی تو بابایی از کنارم

کجایی که کوه غم ام دیگه عزیز من
کجایی ببینی نقاشی دخترتو

خورشید رو کشیدم سیاه تا اینکه بابایی 
نورش نسوزونه یه وقت بابا پیکرت رو

بابایی کجایی دورت بگردم...

دیگه تحمل ندارم خیلی خراب حال من
تو فکر تو بودم یهو مامان اومد دنبال من

یه سری بعد مدرسه می رم به مزار می زنم
وقتی تو نیستی من همش رو قبر گمنام می شینم

درد و دل هامو پیش این مزار شهید های گمنام همیشه من میارم 
وقتی می بینم قبرشو به یادت بابایی همیشه مثل بارون میبارم

کجایی ببینی مثل رقیه دلخورم
از عالم و آدم زخم زبون که می خورم

منم بابا دارم بهترینه آی آدم ها
چه آرزو هایی مونده تو تصورم

بابایی کجایی دورت بگردم...