مدح و توسل_میلاد مولای عالم حضرت علی ابن ابیطالب علیه السلام _ کربلایی محمدحسین پویانفر

به لطف خدا سائلِ این درم

هوای نجف آمده در سرم

تو ای ساقیِ با محبت بیا

بده قطره ای از مِیِِ کوثرم

منم آن زمین خورده ی روزگار

به عشق تو دادند بال و پرم

اگر که شوم عاشقِ غیر تو

کُند عاق مولا ،مرا مادرم

پدر مادر و جان ناقابلم

فدای تو ای خانه زادِ حرم

علی یا علی یا علی بوده است

مناجات شبهای پیغمبرم

تویی معنی اسم اعظم علی

مُحبِ تو خوبانِ عالم علی

تو بودی زمانی که دنیا نبود

نشانی ز آدم وَ حوّا نبود

تو مولود کعبه نبودی اگر

مقامش که این قدر ، بالا نبود

و حِسّی به نام محبت نبود

اگر که مُحبِ تو زهرا نبود

مسلمان نبود و مسلمان نَمُرد

کسی که دلش با تو آقا نبود

خدا این زبان را نمی آفرید

اگر یا علی ذکر لب ها نبود

تو ساقی کوثر نبودی ،بهشت

چنین بابِ میلِ دلِ ما نبود

غلامی تو سرنوشت من است

تو هر جا که باشی بهشت من است

تو ماه شب تار پیغمبری

تو آگه ز اسرار پیغمبری

خدیجه است همراه و هم سنگرت

تو آن اولین یار پیغمبری

تو السابقونی ، تو سر حلقه ی

تمامیِ انصارِ پیغمبری

به کوری چشم فلان و فلان

همیشه تو غمخوار پیغمبری

 حریف محمد نگردد کسی

اگر تو علمدار پیغمبری

ندیده زمانه شکستت علی

بُوَد قهرمانی به دستت علی

تو والایی و صاحب پرچمی

ولیعهد پیغمبر اکرمی

تویی اولین قاری مومنون

تو بالاتر از درک هر آدمی

ز اسمت همه معجزه دیده اند

تو ذکر لب هر مسیحا دمی

تویی چاره ی کُل بیچارگان

به درد بدون دوا مرهمی

چه سری است پنهان به خاک نجف

رَوَد از دل زائرت هر غمی

دَرِِ خانه تو همه راحتند

تو خاکی ترین شاه این عالمی

تو بر قاتلت هم وفا می کنی

به هر کس که آمد عطا می کنی

تو ایمان ،تو قبله ، تو قرآنِ من

تو سبحانَ سبحانَ سبحانِ من

تو صاحب ، تو سرور ، تو آقای من

تو دلبر ، تو مولا ، تو سلطان من

تو مشکل گشا ، مهربان ، با وفا

تو مَرهم ، تو چاره ، تو درمان من

الهی نگردد جدا یا علی

ز دامان لطف تو دستان من

چه کردند پیغمبران با همین

علی جان علی جان علی جان من

مرا زاده مادر که روزی شود

فدای سر قنبرت جان من

منم سخت، محتاجِ احسان تو

غلامم، غلام غلامان تو

جهان بنده ی مصطفی و علی

نمک گیر خیر النساء و علی

بهشت است جایی که اهلش شوند

همه سر به راه خدا و علی

شنیدم که بود از ازل ارتباط

میان همه انبیا و علی

امان از کسانی که سر در گمند

میان معاویه ها و علی

الهی بگیریم ،ما رنگ و بو

ز مردانِ بی ادعا و علی

علی بنده ی مال دنیا نبود

حقوق نجومی کجا و علی

علی ظلم در حق ملت نکرد

به اموال مردم خیانت نکرد

علی با محبت ، علی با وفا

علی سفره دار و خدای عطا

علی خون دل های بسیار خورد

که اسلام ،حالا شده دین ما

اگر خسته از ظلم هر ظالمی

علی را بزن مثل زهرا صدا

به نامِ علی دل به دریا زدند

تمام شهیدان راه خدا

نوشته است تاریخ راس حسین

به جرم علی دوستی شد جدا

چه بی کس شده مثل حیدر ، حُسین

زند دست و پا ، زیر خنجر ،حسین

 شاعر:محمد حسین رحیمیان

*تا قنداقه اش رو دست رسول خدا دادن،سلام کرد،عرضه داشت یا رسول الله! از تورات بخونم؟از انجیل بخونم؟ فرمود: قرآنی نازل نشده از قرآن بخوانم؟ از پیامبر اجازه گرفت،صدا زد:"بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ، قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ"پیامبر قنداقه اش رو بالا آورد،لباش رو شروع کرد به بوسیدن، یعنی ای مردم! هر کسی قرآن میخونه باید لب و دهانش رو ببوسن... کجا بودی یا رسول الله!؟ یه سری بالای نیزه ها قرآن میخوند، بوسه می زدن،نه والله؟.. *

کوفیا سنگ می زنند،سنگا به اون لَب میخوره

هر کدوم خطا میره ،به عمه زینب میخوره

_________________

ساقی! مِی ای بده که مرا زیر و رو کند

بویش ز دور، کارِ هزاران سبو کند

جامی بده به یادِ رخ مرتضی علی

جامیکه زخمهای نهان را رفو کند

دنیا علی نداشت اگر آبرو نداشت

دنیا مدام شُکر چنین آبرو کند

احمد به روی دست، علی را گرفت و گفت

دست کسی نظیرش اگر هست رو کند

_________________

این کفر نباشد سخن کفر نه این است

تا هست علی باشد و تا بود علی بود