مناجات وتوسل به امام زمان روحی له الفدا اجرا شده به نفس سید رضا نریمانی

"اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ سِرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُک"

"السلام عليك يا بقيّة الله في أرضه، السلام عليك يا صاحب العصر والزمان، سَلامٌ عَلَی آلِ یس"
 
شبی که ختم خواهد شد دَم صبحش به دیداری
هزاران ساعتش والله می‌ارزد به بیداری
 
سحر از تاب گیسویت به گوش باد گفتم
گفت: عجب ياري، عجب ياري، عجب ياري
 
منِ بی عرضه حتی عرض حاجت‌ها می‌لنگم
گره در کار خود انداخته‌ام وقت گرفتاری
 
چه بر می‌آید از دست مَنِ درمانده جز گریه
اقلاً دل خوشم با چشمهایم کرده‌ام کاری
 
برای سنگ طفلانِ سر کویت سر آوردم
بیا دیوانه‌ات را مفتخر گردان به آزاری
 
وَبال معصیت بال عروجم را ربود از من
کبوتر قفس ول می‌کند اما به دشواری
 
قرار از ابتدا این بود بال هِجر بردارم
ببین حالا چگونه شُهره ي شهرم به سرباری
 
گریز از ناگزيريِ فراغت کاش ممکن بود
چه چاره دارد این بی چاره‌ی تو غیر ناچاری
 
شهیدانِ تَکَلُّم کُشتگان نُطقِ معشوق‌اند
بیا تکیه بزن بر کعبه، ذبحم کن به گفتاری
 
اگر چه ظرف من ظرفيتش در حدِ مِهرت نيست
نديم كاسه ام را خالي از لبخند بگذاري
 
خودم خاک کف پای تو هستم حضرت‌ عباسی‌
به قول لات‌های بامرامِ کوچه‌بازاری

به جز تو رو به هرکس می‌زدم رو می‌گرفت از من
هواي اين گداي مانده از هر خانه را داري