روضه وتوسل به حضرت زهرا سلام الله علیها اجرا شده به نفس حاج سید رضا نریمانی

یابن الحسن!
 فدای مادر پهلو شکسته ی تو شوم
که درد میکشد این روزها مدام آقا، آقا....

(بچه سیدا شما باید یه جوری گریه کنیداصلا تو جمعیت باید سیدا مشخص باشن از ناله اتون، باید بغل دستیت بفهمه تو بچه ی حضرت زهرایی ، بفهمه تو مادر داری از دست میدی..)

چهل نفر که علی را نشانه میرفتن
لگد زدند به صدیقه، هر کدام آقا

خدا کند که کسی پشت میخ در نرود
اگر که رفت نمی آورد دوام آقا،آقا

گیرم آتش به جفا، در که نباید میسوخت
آشیان سوخت کبوتر که نباید میسوخت

آتش این بار گلستان نشد انگار ولی
باغ و بستان پیمبر که نباید میسوخت

کینه دارند اگر مردم شهر از پدرم
وسط حادثه، مادر که نباید میسوخت

*دعواتون با کیه ، اگه مردی باید با مرد دعوا کنی، هیچ مردی با زن دعوا نمیکنه..*

«مادرم از غدیر میزد حرف
مادرم سر به زیر میزد حرف

مردک پست رذل سیلی زد
بی هوا با دو دست... سیلی زد»

آتش افتاد در این مزرعه،گندمها سوخت
همه ی حاصل حیدر که نباید میسوخت

*از مدینه بیایم بیرون بریم یجایی دیگه....*

زیر خاکستر در، شعله گرفت آتش باز
خیمه ها سوخت معجر که نباید میسوخت

ظهر اگر سوخت برادر، وسط معرکه
عصرچادر خاکی خواهر که نباید میسوخت

از تنور آمده بابا، وسط تشت ولی
اینقدر هم دلِ دختر که نباید میسوخت

شاعر: محسن ناصحی