سینه زنی وتوسل ویژۀ وفات حضرت أُم البَنین سلام الله علیها اجرا شده به نفس کربلایی حسین سیب سرخی

یک رباعی داشته دیوان تو
چار گل روییده در دامان تو 
چار قل خواندیم در قرآن تو 
همسر شیری خود، شیر آفرین 

مثل قطره آمدی دریا شدی
خاک بودی تربت اعلا شدی
تا کنیزِ خانه ی زهرا شدی

خانه ات شد قبلهٔ عرش برین
وَ اللهِ اِنْ قَطَعْتُموا يَميني
اِنّي اُحامي اَبَداً عَنْ ديني

 آنکه حکم صبر از الله داشت 
پیش چَشمت سر درون چاه داشت
 نیمه شب ها روضه ی کوتاه داشت

 پیش چَشمم خورد زهرا بر زمین 
وَ اللهِ اِنْ قَطَعْتُموا يَميني
اِنّي اُحامي اَبَداً عَنْ ديني

 وقت رفتن پیشِ چَشم زیبنت
 گفته ای عباس را ای نور عین
 بر نمی گردی مدینه بی حسین 
جان تو جانِ امامِ من همین

 «وَ اللهِ اِنْ قَطَعْتُموا يَميني
اِنّي اُحامي اَبَداً عَنْ ديني»

بند قلب دختر زهرا گسست
تا کنارِ علقمه افتاد دست
با عمودی فرق عباست شکست
خورد با صورت زمین آن مه جبین

تا علمدارِ حرم از حال رفت 
یوسفِ زهرا سوی گودال رفت
دستِ دشمن جانبِ خلخال رفت 
حمله کردند از یسار و از یمین 

یا فاطمه قومِی عَلیَ الطُفوفی
هذا حسینٌ طُعمةً السُیوفی
وَ الارضُ تَبکی وَ السَّماء واویلاه
هذا حسینٌ بِالدِّماء واویلاه

دوست سینه زن شد و شب گریه کرد
شمر تا خندید زینب گریه کرد
نعل می رقصید و مرکب گریه کرد
ذوالجناح آمد به خیمه شرمگین