مدح و توسل به امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام اجرا شده ۱۴۰۱به نفسِ حاج حسن خلج

ای علی گو ای فدایت جان و دل
ای تو را دست خدا در آب و گِل

ای علی گو قدر این دل را بدان
وَ ان یَکاد و چهار قُل بر آن بخوان

چشم ناپاک از دلِ پاک تو دور
یا علی گو تا زمانِ نفخِ صور

دل نه! این دل نیست اندر سینه ات
عکسی از مولاست بر آیینه ات

هر دلی کان خانه ی مولا بُوَد
خانه دارش حضرت زهرا بُوَد

چون که زهرا خانه دار خانه شد
قصرِ آباد، این دلِ ویرانه شد

شهی که از عُلُوِّ شأن، ثنای او خدا کند
دگر مدیحه ذاتِ او چگونه ماسوی کند

سزد که او به نطق خود ثنای خود ادا کند
که آگه از علی نبوده هیچکس به جز علی

ببخشد از تبسّمی وجود، ممکنات را
ستاند از تکلّمی قرار کائنات را

ز لطف و قهر می‌دهد حیات را ممات را
امیرِ کائنات و صاحب اختیار هر دلی

من ار به قبله رو کنم به عشق روی او کنم
اقامه ی صلاة را به گفتگوی او کنم

ز حجّ و بیت بگذرم طواف کوی او کنم
تمامِ عمر سر نهم به خاک پای آن ولی

الا که رحمتِ آیتی ز رحمت علی بُوَد
همه کتاب انبياء حکایت علی بُوَد

اَتَمِّ نعمت خدا ولایت علی بُوَد
بیا بیا به مرتضی بگو بگو بلی بلی

انکار خدای ازلی نتوان کرد
تفریق رسول از ولی نتوان کرد

ماتم که علی را به چه تشبیه کنم
تشبیه علی بجز علی نتوان کرد