سینه زنی و توسل به حضرت زینب سلام الله علیها اجرا شده ۱۴۰۱به نفسِ سید رضا نریمانی

نام زینب می‌برم شعرم پریشان می‌شود 
نام زینب می‌برم این ابر باران می‌شود 

نام زینب می‌برم دریا مؤدب ایستاد
با اقیانوس ناآرام طوفان می‌شود 

چادرش قدری بتابد آب می‌گردد زمین
روزها در سایه اش خورشید پنهان می‌شود 

در دعا می ایستد محراب حیرت می‌کند
از مناجات شبش سلمان مسلمان می‌شود 

در مدینه سال ها زهرا صدایش می‌کنند 
وقت تفسیرش خود جبریل دربان می‌شود 

خم نشد زانوی عباسش به جز در پای او
تا به محمل می‌برد اکبر شتربان می‌شود 

یک قدم خانم بیاید کوفه می‌پیچد به هم
یک قدم بی بی بکوبد شام ویران می‌شود 

واژه هایش خطبه شد نهج البلاغه جمع شد
خطبه نه تیغِ علی انگار عریان می‌شود 

کیست این زهرا علی شاید حسن شاید حسین
حق بده آیینه از این اوج حیران می‌شود 

بادهای کربلا خاکسترش را پس دهید
نیزه داران سایه بانِ بَسترش را پس دهید

لحظه های آخرش چشمش به این در خشک شد
تیر های حرمله آب آورش را پس دهید

خوب شد پیراهنی دارد گذارد بر دلش
گفت از بس یادگار مادرش را پس دهید

آه خیلی پیش او جای رقیه خالی است
می‌شود ای شامیان نیلوفرش را پس دهید

پیش او می‌گفت دختر مرد شامی میزدش
لااقل انگشترش انگشترش را پس دهید

این طرف او داد میزد آن طرف با او رباب
نیزه های بی مُروَّت، اصغرش را پس دهید