مدح ویژۀ ولادت امام سجاد علیه السلام وسردارانِ کربلا اجرا شده ۱۴۰۱به نفسِ حاج محمود کریمی

با خداوند ميرسم با(تا) تو
همه در وحدت تو گم شده اند
من تو ما تو شما تو آنها تو

ما مسير تورا عبور شديم
راهِ سير و سلوكي ِما تو
عبدم و لافقير الّا من
ربي و لاكريم الّا تو

آنكه از تو سبو گرفته منم
بارها آبرو گرفته منم

چه مقاميست مادرِ تو شدن
مثل پروانه ي سرِ تو شدن
بالِ جبريل ِعرش مال خودش
راضي ام با كبوترِ تو شدن

علی اكبر است و آرزوی
چند سالي برادر تو شدن
ميشود برتر از سليمان شد
ظرفِ يك روز نوكر تو شدن

اين غلامِ سياه را نفروش
كردم عادت به قنبرِ تو شدن
به خدای يگانه می ارزد
كشته ی نامِ اطهر تو شدن

پدرت هم به تو ولی ميگفت
بِابی أنت يا علی ميگفت

آمدي و حسين خندان شد
همه جا جز بقيع چراغان شد
آمدی و به بركتِ نامت
نام جدّت علی فراوان شد

مادرت شد عروس زهرا و
افتخارش نصيبِ ايران شد
آشنا با صحيفه اش كردی
هركه بر سفره ی تو مهمان شد

رمضان، ماهِ سِرِّ شعبان است
رمضان، شرحِ ماهِ شعبان شد

عده ای كه به پات افتادند
به مناجات راهشان دادند
ابر و خورشيد و ماه در كارند
خاكی از زيرِ پات بردارند

تبِ تو، تبِ نبود؛ درمان بود
راويانِ تبِ تو بيمارند
دوستانِ قديمی زهرا
به تو و مادرت بدهكارند

در اسيری مادرت حتّی
از مقامات او خبر دارند
هرچه مِهريه اش گران باشد
باز قومِ علی خريدارند

به غلامت بگو دعا بكند
اين گرفتارها گرفتارند
با مناجاتِ تو ملائكه هم
سرِ شب تا به صبح بيدارند

تا نگاهی به بالشان بكنی
از كرم، خوش به حالشان بکنی

كاش ميشد بنا درست كنند
گنبدی از طلا درست كنند
همه جای مدينه را نه، نه
لااقل پنج تا درست كنند

گرد و خاکِ بقيع را ببرند
تا برايم دوا درست كنند
شيعيان حاضرند با گريه
آستانِ تو را درست كنند
با النگوی دختران عجم
چند ايوان طلا درست كنند

سنگها ميخورد بر سرِ تو
تا كه شايد صدا درست كنند

عمه را زد ولی سرِ تو شكست
هم سرِ عمه هم سرِ تو شكست

شاعر:علی اكبر لطيفيان