سرود ویژۀ ولادت میلادِ منجی عالم بشریت حضرت مهدی سلام الله علیه اجرا شده ۱۴۰۱به نفسِ سید رضا نریمانی

خورشید وجودت منو دلگرم میکنه
 ماه آسمون با دیدنت شرم میکنه
 تو میرسی و شوق رسیدن به شما
 قلب سنگی آدما رو نرم میکنه
 
 تو عطر بهار،
 میاری و شکوفه ها همه وا میشه
 تو سبزه ی عشق،
 میکاری و زمین حسرت دریا میشه
 با پرچم تو،
 باز نوبت خوشحالی دنیا میشه
 
 تو از تبار نرگس، تو وسعت دریایی
 تموم دنیا کنعان، تو یوسف زهرایی
 
مثِ مجنون دوست دارم
تو رو از جون دوست دارم
آقاجون دوستت دارم

 آتیشو برای ما گلستون میکنی
 لبهای ترک بسته رو خندون میکنی
 وقتی که یه عمره در خونت اومدیم
 حتما سر سفره ت ما رو مهمون میکنی
 
 از سفره ی تو
 همیشه برمیداریم و نمک گیر میشیم
 با یه تیکه نون
 از دست شما از زمونه سیر میشیم
 با لطفِ شما
 عاقبت درِ همین خونه پیر میشیم
 
چه سعادتی داریم، جاه و شوکتی داریم
بَه بَه ما چه آقای، با مَحبتی داریم
 
مثِ مجنون دوست دارم
تو رو از جون دوست دارم
آقاجون دوستت دارم

 با لطف نگاه تو یه دنیا شعفم
 سربازی توو راه تو تنها هدفم
 اون روزی که صبحش کنار کعبه میای
 من با تو نماز ظهر و صحن نجفم
 
 تو میرسی و
 همه خرابیا با دستت آباد میشه
 کعبه با شما
 از دستای خون آلوده آزاد میشه
 با حکومتت
 بیشتر از همه فاطمه دلشاد میشه
 
 پرچمِ عشق و عزّت توو آغوش دستاته
 میری‌ به‌ سمت‌ کوفه چون‌ حیدرچشم‌به‌راته
 

مثِ مجنون دوست دارم
تو رو از جون دوست دارم
آقاجون دوستت دارم