توسل ومناجات با خدا ویژه ماه مبارک رمضان اجرا شده شب دهم رمضان ۱۴۰۱به نفسِ حاج‌مهدی رسولی

ای دوای درون خسته دلان 
مرهم سینه ی شکسته دلان 

مرحمی لطف کن که خسته دلم 
مرحمت کن که بس شکسته دلم 

گر چه من سر به سر گنه کردم 
نامه ی خویش را سیه کردم 

تو در این نامه ی سیاه نبین 
کرم خویش بین گناه مبین
 
با وجود گناهکاریها
 از تو دارم امید واری ها

زان که بر توست اعتماد همه 
ای مراد من و مراد همه
 
تو کریمی و بی نوای توأم 
پادشاهی و من گدای توأم 

نی گدایی که این و آن خواهم 
کام دل آرزوی جان خواهم 

بلکه باشد گدایی هم دردی 
اشکِ سرخی و چهره ی زردی 

چون بخاک اُفتم به صد خاری 
تو زخاکم ز لطف برداری 

بس بوَد این که سوختم یکبار 
وَقِنَا رَبَّنا عَذَابَ النَّارِ)،

آتش از چون منی چه افروزد
 بلکه دوزخ زننگ من سوزد 

گنَهم بخش و طاعتم بپذیر 
که همین دارم از قلیل و کثیر
 
در شب تیره چون دهم جان را 
همرهم کن چراغ ایمان را