روضه و توسل به امام رضا علیه السلام ویژهٔ ایام زیارت مخصوص اجرا شده به نفسِ حاج محمود کریمی

مانند مادرت شده ای قد خمیده ای
آقا! چرا عبا به سر خود کشیده ای؟

با درد کهنه ای به نظر راه می‌روی 
مانند مادرت چقدَر راه می‌روی 

خونِ جگر به سینه به اجبار می‌دهی
راهی نرفته، تکیه به دیوار می‌دهی 

داغ غریبی تو نمک بر جگر زند
خواهر نداشتی که برایت به سر زند

اینجا مدینه نیست، چرا دلخوری شما
در کوچه های طوس زمین میخوری چرا

با یا علی به زانوی خسته توان بده
خاک لباس های خودت را تکان بده

مقداری از عبای شما پاره شد ولی
نیزه نزد کسی به تو از کینه ی علی

اینجا کسی به پیروهن تو نظر نداشت
فکر و خیال گندم ری را به سر نداشت

اینجا کسی به غارت انگشترت نرفت
چشم کسی به سمت مقنعه ی خواهرت نرفت

*امام رضا فرمود: یابن الشبیب، گریه فقط در غم حسین. وقتی می‌فرماید جد ما رو ذبح کردند مانند کَبش، حاج آقای علوی فرزند محقق حضرت آیت الله علوی فرمودند: آی مردم کَبش یعنی: قوچ. قوچ خیلی قویه، در دوران جاهلیت یه قوچی رو بزرگ میکردن، یه روز خاصی می آوردند وسط جمعیت، هر کی یه ضربه بهش میزد. برای چی؟ برای تفریح.. بماند یه عده برای قربت به خدا اومدند، یه عده قصد قربت کردند، یه عده با وضو کشتند، اما شمشیر که میزدند به خیمه ها می‌خندیدند، صدای ناله از حرم بلند شد، هر کی یه ضربه زد...
یابن الشبیب جد مرا سر بریده اند...*

ای حسین...