روضه و توسل به امام رضا علیه السلام ویژهٔ ایام زیارت مخصوص اجرا شده به نفسِ استاد حاج منصور ارضی

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا

عالم بدون روی تو تاریک و تیره است
خورشید مشرقین عبا روی سر نکش
پنجاه بار در وسط این گذر نیفت
پنجاه بار بر دل عالم شرر نکش

اینقدر پیش چشم همه یاد مادرت 
در پشت درب خانه ی خود دردسر نکش
بال و پر هزار مَلَک فرش راه تو
شمس الشموس روی زمین بال و پر نکش

دیگر شبیه مارگزیده به خود نپیچ
دامن به خاک حجره بیا و دگر نکش

*آقاجان!باور کنید اگه حضرت، خواهرش بالاسرش بود راحت تر جون میداد، به امام حسین راست میگم، ابی عبدالله بالاسرش بوده زینب..*

خواهر که نیست محضر تو، لااقل غریب
وقت وداع درد فراق پسر نکش

*میگه یه وقت دیدم تمام درهای حجره که بسته بود، در باز شد آقازاده ای ناله کنان داره میاد، ابتاه..*

با قطره قطره بارش چشم بهاری ات
تصویر روضه ی پسر و یک پدر نکش

*وقتی سرشو جوادالائمه به زانو گرفت، دید امام رضا داره گریه میکنه، عاشق روضه ی امام حسین بوده، یعنی میخوای بگی.. اون ساعت یادش افتاد کربلا برعکس شد، پدر سر پسر و به دامن گرفت..*

هر کار هم کنی پسرت پا نمی‌شود 
بس کن حسین این همه آه از جگر نکش

روح و روان من علی
آرام جان من علی
تازه جوان من علی
آرام جان من علی

*به ابی عبدالله میگن مُقَطِّعَ الاعضا، اینا نشانه ست ها، تمام سران لشکر ابی عبدالله رو میگن مقطع الاعضا، حسین جان ما این حرفو زدیم دلیل داریم ها، چون پاهاشو قطع کردن، چون میگه اِرباً اِربا، نه فقط در قسمت بالا..*

بس کن حسین زینبت از هوش می‌رود
پنجه به خاک در بَر او اینقدَر نکش