سینه زنی وتوسل به حضرت قاسم ابن الحسن علیه السلام اجرا شده شب ششم محرم۱۴۰۲ به نفس سید رضا نریمانی

قاسم دلِ منو نسوزون
باشه برو ولی عمو جون

خیلی مراقب باش عزیزم
زره نپوشیدی میترسم

با سنگ و تیر میان سراغت
از روی اسب بیوفتی محکم

بیوفتی زیرِ دست و پاشون
لِه میشه پیکرت عمو جون
برگ و بَرات می‌پاشه از هم

میری عموجون با اشکِ چشمم
پشتِ سرِ تو من آب می‌ریزم
کاشکی می‌شد یه زره بپوشی
که ارباً اربا نشی عزیزم

عزیزِ من برو خدا به همرات
فدای ذوق و شوقِ توی چشمات
چشم انتظارته نگاهِ بابا 

«عمو حسین، عمو حسین»

زانو زدم کنارِ جسمت
یکی دوتا صد پاره جسمت

می‌بینمت توو کلِ میدون
همه قدِ من شدی عموجون

توو حیرتم آخه چه جوری
بردارمت از این بیابون

پیکرت و می‌برم اما
پاهات می‌کشه به روی خاک
موندم عمو حیرون و گریون

قربونِ اسمت، من پیشِ جسمت 
زانوم می‌لرزه، با سر میوفتم
پهلوت شکسته، بازوت شکسته
اینجا به یادِ مادر میوفتم

بالاسرت، رسیدم اما دیر شد
پاشو بریم، که مادرِ تو پیر شد
مثل بابات، تنِ تو غرقِ تیر شد

«عمو حسین، عمو حسین»

شاعر: داوود رحیمی