سینه زنی و توسل به حضرت علی اکبر علیه السلام اجرا شده شب هشتم محرم۱۴۰۲ به نفسِ سید رضا نریمانی

رخش چه صبح ملیحی، لبش چه آب حیاتی
علی‌اکبرِ لیلاست، به چه شاخه نباتی

بدون چشمه‌ی لعلش، نبود در همه هستی
نه چشمه‌ای نه قناتی، نه دجله‌ای نه فراتی

دمیده بر سرِ دنیا، چه آفِتاب بلندی
رسیده درشب لیلا، چه ماه با برکاتی

قدش چه سروبلندی، چه گیسویی چه کمندی
چه مرتضی سَکَناتی، چه مصطفی وَجَناتی

یا علی بن حسین بن علی سالاری
آمدی مثل عموجانت عَلَم برداری

با اذان گفتنِ تو کِیف کند اربابم
منطقِ احمد و تیغِ حیدرِ کرّاری

«عَلیٌ الاکبر، یاعلی علی»

چه دلبری چه دلیری، چه بی‌مثال و نظیری
چه یوسفی چه عزیزی، چه ماورای صفاتی

حواس قافله رفته‌ست، در صدای اذانش
هَلا چه حَیّ عَلایی، چه عَجِّلوا بصَلاتی

حسین با پسرش، رد شدند از غزل من
پسر چه ماه جمیلی، پدر چه باب نجاتی

چه روزها که به لیلا گذشت و رفتی و می گفت
مَضَی الزَّمانُ و قَلبی يَقولُ إنَّكَ آتی

یا علی بن حسین بن علی سالاری
آمدی مثل عموجانت عَلَم برداری

با اذان گفتنِ تو کِیف کند اربابم
منطقِ احمد و تیغِ حیدرِ کرّاری

«عَلیٌ الاکبر، یاعلی علی»

شبم به روی تو روزست و دیده‌ام به تو روشن 
وَ إنْ هَجَرْتَ سَواءٌ عَشیَّتي و غَداتی

اگرچه دیر بماندم امید برنگرفتم
مَضَی الزَّمانُ و قَلبی يَقولُ إنَّكَ آتی

من آدمی به جمالت نه دیدم و نشنیدم
اگر گِلی به حقیقت عَجینِ آبِ حیاتی

شبانِ تیرِ امیدم به صبحِِ روی تو باشد
قد تُفَتَّشُ عَینُ الحیاةِ فی الظُلُماتِی

یا علی بن حسین بن علی سالاری
آمدی مثل عموجانت عَلَم برداری

با اذان گفتنِ تو کِیف کند اربابم
منطقِ احمد و تیغِ حیدرِ کرّاری

«عَلیٌ الاکبر، یاعلی علی»

نه پنج روزه‌ی عمرست، عشق رویِ تو ما را
وَجَدْتَ رائِحَةَ الْوُدِّ إنْ شَمَمْتَ رُفاتي

وَصَفْتُ کُلَّ مَلیحٍ کَما یُحِبُّ وَ یَرْضَی 
مَحامد تو چه گویم که ماورای صفاتی

أَخافُ مِنكَ وَ أَرْجو وَ أَسْتَغیثُ وَ أَدنو 
که هم کمند بلایی و هم کلید نجاتی

یا علی بن حسین بن علی سالاری
آمدی مثل عموجانت عَلَم برداری

با اذان گفتنِ تو کِیف کند اربابم
منطقِ احمد و تیغِ حیدرِ کرّاری

«عَلیٌ الاکبر، یاعلی علی»