سینه زنی و توسل به حضرت عباس علیه السلام اجرا شده شب نهم محرم۱۴۰۲ به نفس سید رضا نریمانی

دستی برات نمونده، تا دستت و بگیرم
پشت و پناه من ای، سردار بی‌نظیرم
عباس چشاتو واکن، پاشو دارم می میرم

«چه کنم با رنگِ پریده
چه کنم با قدِ خمیده
چه کنم با مشکِ دریده و دستِ بریده»

باور نمی‌کنم این، پیکر که رو زمینه
این جسم قطعه قطعه، ماه ام البنینه
خوبه که زینبم نیس، وضع تو رو ببینه

چه کنم با ماه مدینه
چه کنم با داغِ رو سینه
چه کنم با حالِ رباب و اشکِ سکینه

«چه کنم با رنگِ پریده
چه کنم با قدِ خمیده
چه کنم با مشکِ دریده و دستِ بریده»

مبهم شدی عزیزم، این شبیه رازه
با هر نفس میاد از، چشم تو خون تازه
واسه رسوندنت تا خیمه عبا نیازه

چه کنم تیرِ توو چشما
چه کنم با گریه‌ی زهرا
چه کنم با اشکِ رقیه و غربتِ زنها

«چه کنم با رنگِ پریده
چه کنم با قدِ خمیده
چه کنم با مشکِ دریده و دستِ بریده»

بعد از تو ای علمدار، خیلی سرم شلوغه
دور و برت شلوغه، دور و برم شلوغه
می‌بینی غیرت الله، دورِ حرم شلوغه

چه کنم با غربتِ خیمه
چه کنم با حرمت خیمه
چه کنم با سیلیِ دشمن و غارتِ خیمه

«چه کنم با رنگِ پریده
چه کنم با قدِ خمیده
چه کنم با مشکِ دریده و دستِ بریده»

شاعر: وحیدمحمدی