شعر خوانی و توسل به حضرت سیدالشهدا علیه السلام اجرا شده شب اول محرم۱۴۰۲ به نفس سید مجید بنی فاطمه

وقتی غمت همیشه به عالم مقدَّس است
هر ماه مثل ماه مُحرَّمِ مقدَّس است

هم در مرام عشق و هم در مَسلک شعور
این غم به صد ادلّه ی محکم مقدَّس است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست
تنها به عشقِ کرب و بلا غم مقدَّس است

سینه زنی و گریه بماند به جای خود
پیراهن عزای شما هم مقدَّس است

تا آیه های اشکِ غمت هست غصه چیست
این قصّه مثل سوره ی مریم مقدَّس است

معراج کربلا به خدا هیئت است و بس
این روضه های فاطمه ای بس مقدَّس است

چون که فقط برای شما گریه می‌کنم 
چشمم شبیه چشمه ی زمزم مقدَّس است

این دورِ هم نشستن ما پای روضه ها
از عصرِ قبل دوره ی آدم مقدَّس است

عبدِ خدا شدم من اگر هیئتی شدم
با مُهرِ کربلاست نمازم، مقدَّس است

پایین پای بیرق تو هیئت خداست
پس مرگ زیرِ سایه ی پرچم مقدَّس است