روضه و توسل ویژهٔ ورود خاندان آل الله به سرزمین کربلا اجرا شده شبِ دوم محرم۱۴۰۲ به نفسِ کربلایی سید امیر حسینی

بیابان با وجود تو برای ما بیابان نیست
کسی که با تو می آید سفر دیگر پریشان نیست 

کنار تو کسی دلواپس خار مغیلان نیست
بیابان گردمان کردی ولی زینب پشیمان نیست 

اگر دربدر کوه و بیابانم کنی عشق است 
اگر زخمی صد خار مغیلانم کنی عشق است
 
پریشانم کنی عشق است،حیرانم کنی عشق است 
اگر دنبال معشوق است دل،دنبال سامان نیست 

بپرسی جای جای کربلا را شرح خواهم داد 
بپرسی مو به موی ماجرا را شرح خواهم داد 
مسیر کوفه تا شام بلا را شرح خواهم داد 

هر آنچه از تو پنهان نیست
از من نیز پنهان نیست 

برادر جان تو ثارالله و ثارالله دیگر من 
حسینِ قبل خنجر تو،حسینِ بعد خنجر من
 
تجلی میکنم در تو تجلی میکنی در من 
شهادت یا اسارت هر دو آغاز است پایان نیست 

بِنه پا بر زمین این خاکها مشتاق و لبریز 
تمام دختران یک یک مژه بر پات میریزند 

نباید هم به مهمان داریت این قوم برخیزند 
چرا که خلق می دانند صاحبخانه مهمان نیست

میان کاروان تو ندیدم غیر زیبایی 
جوانان رشید و نونهالان تماشایی
به همره بار گل آوردند آن هم چه گلهایی
 
غلط گفته هر آنکس که گفته 
این صحرا گلستان نیست  

نقاب افکن مرا با مظهر حق روبرو گردان 
طنابی گردن زینب ببند و کوه به کوه گردان
 
همان گونه که مردی از شهادت نیست رو گردان 
به پای تو زنی هم از اسارت رو گردان نیست

محال  است از میان خیمه آه سرد برخیزد 
ز کوه صبر من حتی نشان درد برخیزد 

اگر زن، شیر زن باشد به جنگ مرد برخیزد
بجنگم با سنان، هرگز ،سنان که جزو مردان نیست 

تا خود حشر بر سنان لعنت 
که فرو کرده است نیزه در دهنت
 
چه خوش بخت است طفلی که به
حلقومش نگات افتد
 
چه خوش بخت است آن کس که روی
نعشش عبات افتد 

یکی با لب یکی با دل یکی با سر به پات افتد 

دلِ سلطان عالم را
به دست آوردن آسان نیست 

به طفلان تو گریه بر پدر کردن نمی آید 
به زینب معجر پاره به سر کردن نمی آید
برادر جان به ما اصلاّ سفر کردن نمی آید

کسی در خیمه های ما 
به جز شش ماهه خندان نیست 

صدا زد آی مردم این شهید ما مسلمان است 
بزرگ خاندانم را نمی بینید عریان است

لبان قاری قرآن‌ زینب بوسه باران است 
جواب قاری قرآن ِزینب سنگ باران است