مناجات و توسل به حضرت صاحب الزمان روحی له الفدا اجرا شده شبِ چهارم محرم۱۴۰۲ به نفسِ کربلایی سید امیر حسینی

یابن الحسن! در هوای وصال دربدرم 
شاهدم گریه زاری سحرم 

آقای من!  جگرت خون شده ز غفلت من 
من هم ازغصه ی تو خون جگرم 

اذن داخل شدن که نیست مرا 
از درِ خیمه ی تو میگذرم 

خبرت آنقدر نمی آید 
تا به دیوار میخورد خبرت 

یا صاحب الزمان! 
یک سلام علیک هم کافیست  
حالی از ما بپرس ای پدرم
 
بی کسم ای کس همه عالم 
بخدا خالی است دور و برم 

نده دست کسی مرا  آقا
 که دخیل توأم بال و پرم
 
به همان روضه های ناحیه ات 
یک سفر پیش جدّ خود ببرم 

*تا وارد حرم میشی عبارات ناحیه مقدسه دور حرم ابی عبدالله است.."أَلسَّلامُ عَلَى الشَّیْبِ الْخَضیبِ"أَلسَّلامُ عَلَى الْخَدِّ التَّریبِ"سلام بر اون صورتی که رو خاک بود."أَلسَّلامُ عَلَى الرَّأْسِ الْمَرْفُوعِ".. یه سلامی داده امام زمان.."ألسَّلامُ عَلى مَنْ دَفَنَهُ أَهْـلُ الْقُرى" سلام بر اون آقایی که دهاتی ها خاکش کردن...*

تو که هر شب مسافر حرمی
برسان این حقیر را به حرم  

بین مقتل چهارده قرن است
مادرت داد میزند پسرم

*میگن همون پشت در صداش زد...مهدی جان بفریادم برس..یا صاحب الزمان قربون چشمات برم که فرمودی صبح و شام برا جد غریبم حسین خون گریه میکنم..یه کم از حال خودت آقا جان به ماهم بده دل ماهم مثل دل شما بشه.. ببخشید غفلت میکنم..ببخشید با گناهام‌ مکدرت می کنم.. یا صاحب الزمان!*