سینه_زنی و توسل به ابن الکریم حضرت عبدالله ابن حسن علیه السلام اجرا شده شبِ پنجم محرم۱۴۰۲ به نفسِ حاج محمد رضا طاهری

زمین داره می لرزه، آسمونا تاریکه
این آخرین سربازه، به قتلگاه نزدیکه

از خیمه ی بی قرارا، از لای گرد و غبارا
داره میبینه عموشو، تو حلقه‌ی نیزه دارا

میبینه چشماشو دیگه بسته 
میبینه چقدر نیزه شکسته
خدایا! شمر کجا نشسته؟ 

«وااای عمو حسین، عمو حسین»

رهاش کنید نامردا، این سوره ی انسانه
پای کدوم بی دینی رو سینه ی قرآنه

این جسمی که روبرومه، قرآن ناطق عمومه
عمه برو توی خیمه، اینجا دیگه کار تمومه

بمیرم، سر نیزه ها بلندن
اومدن راه نفس ببندن
کنارت آب میریزن میخندن

«وااای عمو حسین، عمو حسین»

عمو داره دیر میشه، بیار سرت رو بالا
شنیدم از حرفاشون که وقت خیمه است حالا

دشمن چقد بی وجوده، تو زنده ای هنوز زوده 
که ببینی خیمه هاتو اسیره آتش و دوده

میزنن به نیزه ها سرا رو
میزنن تک تک دخترا رو
میکشن چادر و معجرا رو