سینه زنی و توسل به ابن الکریم حضرت عبدالله ابن حسن علیه السلام اجرا شده شبِ پنجم محرم۱۴۰۲ به نفسِ کربلایی حسین طاهری

نافع ابن هلال !
اسب بی سوار هم حنا بسته به یال

نافع ابن هلال!
میکُشن حسینو پیش چشم اهل و عیال

*شلوغش کنین برا امام حسین،روضه می‌شنوی فریاد بزن، اونی که ادای گریه رو هم درمیاره، میره بهشت. بگو ما برا بهشت نیومدیم، ما جیگرمون برات میسوزه ... ای حسین*
 
تشنه ولی شریعه در خروشه
چشم همه به گودیه گَلوشه

حاضرن آبو رو زمین بریزن
یه قطره هم ندن حسین بنوشه

«حسین... حسین .. یا اباعبدالله» 

نافع ابن هلال!
واژگون شده از زین، شاه بین جدال

نافع ابن هلال!
این حرامِ خدا بود، شمر کرده حلال

دور حسین ما، قحطِ رجال شد
خونِ اباعبدالله حلال شد

تکیه که زد به نیزهٔ غریبی 
سخت ترین لحظهٔ این قتال شد

مظلوم بودی و 
از آب فرات محروم بودی و
 
زنده بودی و قلبت می تپید
رگ هاتو برید

نافع ابن هلال!
شب عاشورا از حسین کردی سوال

بگو تاج سرم
چرا داری خار میکَنی دور حرم؟

به نافع می‌گفت: غروب فردا 
این زن و بچه میدُوَن تو صحرا

خار مغیلان و خاک بیابون 
اینقده میدُوَن میوفتن از پا

نافع ابن هلال!
مرغ تو قفس بیوفته میزنه پر و بال

نافع ابن هلال!
نیزه پشت نیزه و کسی نمی‌ده مجال

تو قتلگاه مشغول فریضه ان
بعد حسین دور حرم بریزن

این زن و بچه رو دیگه اسارت 
نبَرید، این خانواده عزیزن

تا حالا از این خونواده زنی رو نبُردن اسارت
 الهی میمردم؛ نمیدیدم اونقدر جسارت

رَیّان بن شبیب! جد ما رو غریب گیر آوردن
رَیّان بن شَبیب! آبو واسه حبیب دیر آوردن
 
تو شیب گودال، سرازیر شد 
حسین پیر شد... حسین پیر شد

ته گودال، زمین گیر شد 
حسین پیر شد…