مدح و توسل به کریم‌ اهل بیت امام‌حسن مجتبی علیه السلام اجرا شده شبِ ششم محرم۱۴۰۲ به نفسِ سید مجید بنی فاطمه

قَوامِ دولتِ اسلام با دمِ حسن است
که امرِ صبح همان حکم محکم حسن است

جهانیان همه زیر بلیط عشق حسین
ولی حسین خودش زیر پرچمِ حسن است

حسن به گریه کنان حسین اشک دهد
بَلی که چشم عزادار زمزم حسن است

* بی بی فاطمه زهرا سلام الله به اون شاعر گرانقدر «وصال شیرازی» فرمود: چرا برا پسرم شعر نمیگی؟  عرض کرد.. بی بی جان! همه ی شعرام برا حسینته، فرمود: مگه حسن پسر من نیست..؟*

سه بار زندگی اش را به این و آن داده
بگو به اهل کرم تازه این کمِ حسن است

حسین نائب او بود در مقام کرم
درون کیسه ی ارباب، درهمِ حسن است

شِفا به دست حسین و اجازه دستِ حسن
به زخمِ فُطرس خوشبخت مرهمِ حسن است

سرِ حسین و دلِ پاره ی حسن در تشت
اگر درست بگویم حسین هم حسن است

غم حسین و حسن چیست؟ پهلوی زهرا
رَبیع نیز گُمانم مُحرّمِ حسن است

آخر یه روز شیعه برات حرم می‌سازه 
حرم برای تو شَه کرم می‌سازه 

 *روزى مردى از شام، تو كوچه هاى مدينه به امام‌ حسن علیه السلام رسيد هر چی از دهنش در اومد همینجور ناسزا به امام مجتبی گفت.. حضرت فرمود: چهره ات آشنا نیست.. تو غریبی تو این شهر؟ گرسنه ای؟ سیرت کنم.. جا نداری؟ منزل ما متعلق به توست.. رفیق نداری؟ رفیقت بشم...

یا امام حسن ما همه نوکرای بچه های شماییم، میشه یه نگاهی به ما کنی، جان قاسمت امشب 
یه نگاه ویژه به ما کن....*