سینه زنی و توسل به حضرت عباس علیه السلام اجرا شده شبِ نهم محرم۱۴۰۲ به نفسِ سید مهدی میرداماد

زنم دم ز علمدار رشیدِ حرمِ عشق
شهِ با کرمِ عشق، مَهِ محترمِ عشق
صفای قدمِ عشق
چکد از لب او بر لب پیمانه نمِ عشق
همان شاه که باشد سرِ دوشش عَلَمِ عشق

نگار دلِ زارم، صفا بخشِ مزارم
به جز عشقِ جمالش به دلِ خویش ندارم
قرارم بهارم شعارم همه دار و ندارم
که باشد به شب اول قبرم به کنارم

دلم عاشق رویَش، شدم بنده ی کویَش
دلم بسته به مویَش، قدح نوش صبویَش
شتابان دلِ زارم همه شب جانبِ کویَش

چُنان برگ خزانی ست روان در دل جویَش
ندارم به خدا جز هوسِ دیدن رویَش
مرا کشته به والله علی واریِ خویَش

«اباالفضل امیرم امیرِ بی‌نظیرم»

علمدار ابالفضل جهاندار ابالفضل 
جهانگیر و جهاندار بُوَد دلبر و دلدار
مرا یار و مددکار تپش های دل حیدر کرار
شده در حرم فاطمه پرگار

زنم جار، بُوَد عشق شرر بار
بگوید سرِ دیوانه سرِ دار
سَرَم پُر ز هوایش، دلم جای وِلایش
غلامم به سرایَش 
همه هستی و دینم به فدایَش

ربوده ز سر روح الامین عقل صدایش 
بُوَد محور عرشِ ازلی دست جدایَش
حسین بن علی سوره ی توحید بخواند ز برایش
کسی نیست به پایَش
به قربان نوایَش، به قربان دعایَش
دلم گشته خریدار بلایَش 
به قربان گره بندِ عبایَش

لقب باب حوائج، نسب باب حوائج
خداوند نجابت و ادب بابَ الحوائج