مولودی مدح حضرت زینب عباس واعظی - شمس حجاب کبریا زینب است

شمس حجاب کبریا زینب است
 تجلی شرم و حیا زینب است..

 روح مناجات و دعا زینب است
 شأن نزول انما زینب است..

 فاطمه کرببلا زینب است
دوای درد بی دوا زینب است..

«جان عالم فدای شما بی بی جانم»

ای نفس حضرت ختمی مآب
 دختر آسمانی بوتراب..

 در صدف بحر شرف درناب
 روی تو حسرت دل آفتاب..

 موی تو شب ندیده حتی به خواب
مُصحَفِ مستور خدا، زینب است..

«ای جان عالم فدای شما بی بی جان»

بی بی جان
دانه‌ی تسبیح تو، شمس ضحی
 چادر تو، پرچم حجب و حیا..

 به زیر سایه‌ی تو، عرش خدا
 نُه فلک، از خاک رهت شد بنا..

 خانه‌ی تو، مطاف ارض و سما
کعبه‌ی سیار خدا، زینب است..

هیبت روی تو سرا پا علی
فاطمه‌ای به شکل مولا، علی..

نیست کسی مثل تو، الا علی
میوزد از نطق تو هرجا، علی..

لعن علی عدوک یا علی...

کرببلا دیده که پیغمبری
 فاطمه‌ای و یک تنه لشگری..

 فاتح هر رزم، چنان حیدری
 نیست اگر چه مثل تو، خواهری..

 حسین را، برادر دیگری
حسن به دشت کربلا، زینب است..

 «غلط نگفتم اگر فاش گویم این که حسین نه خواهری که زینب برادری داری»

پلک بزن شام و سحر خلق کن
چشم بچرخان و قمر خلق کن..

حماسه‌ای بار دگر، خلق کن
به بانگ اسکوتو، جگر خلق کن..

خطبه بخوان، تیغ دو سر خلق کن
آینه‌دار مرتضی، زینب است..

گرمی عشق و هرم این تب، یکی است
تا به سحر، مسیر هر شب یکی است..

هر چه نوشتیم، مُرکب یکی است
چنان که نام خالق و رب یکی‌ست
نام حسین و نام زینب یکی‌ست..