روضه و توسل به حضرت زهرا سلام الله علیها اجرا شده فاطمیه ۱۴۰۳ به نفس حاج احمد واعظی

از آن روزی که سامان داد هستی،کل دنیا را 
کسی نشناخت زهرا را، سلام الله علیها را 

 سلام الله علیها کیست این خورشید بی پایان
 که روشن کرده از خاک قدومش چشم دنیا را

 سلام الله علیها، از صلاة او، چه می‌دانی که خسته کرده تسبیحات او پشتِ مصلی را
 
 *جانِ عالم به فدات بی‌بی جانم، فدای شما و به محراب ایستادن شما و نماز خوندن شما،شنیدید به وقت نماز،خداوند همه بالایی‌ها رو صدا می‌زد:"یا ملائکتی! اُنظُروا اِلی اَمَتی فاطمَه " بیاید نگاه کنید چه جوری بدنش می‌لرزه؛ بیاید نگاه کنید نماز فاطمه ی‌ منو...*

  سلام الله علیها ازصلاة او چه می‌دانی
 که خسته کرده تسبیحات او پشتِ مصلی را 

*تسبیحاتی که امروز، عزیزانش فرمودند:
 یه دو رکعت نماز با تسبیحات مادرم فاطمه سلام الله علیها از هزار رکعت پیش من عزیزتره. فرمودند: شامل حال کیه این ذکرکثیر ویژه‌ای که خداوند در قرآن اشاره کرده‌؛ کیه این ذاکرش؟ یکی از مصادیقش، بارزترینش، روشن‌ ترینش، مهم‌ترینش، کسی که بعد از نماز تسبیحات حضرت زهرا بگه..که مثل همین روزهای گذشته با همه بی‌رمقی خمیده میومد احد کنار قبر حمزه سیدالشهدا می‌نشست گریه میکرد، زار می‌زد، درد دل می‌کرد،با عموجانش حمزه حرف می زد. معروفه که از همون خاک اولین تسبیح تربت شاید توسط بی‌بی ساخته شد ،از قبر عمو جانش حمزه خاک برداشت و گل درست کرد و گلوله درست کرد و به عدد تسبیحی که می‌خواست خانم تسبیح ساخت. کنار قبر عمو جانش حمزه درد دل می‌کرد.. گفت : که ای عموی راز نگهدار من،حمزه دلاور پهلوون، یادته کسی جرات نمی‌کرد به عزیز برادرت چپ نگاه کنه، به بابام رسول خدا ،تا  تو بودی...*

ای عموی راز نگهدار من 
گوش کنی اینک تو به اسرار من
 
عمو جان! حق مرا از نظر انداختن
 اهل مدینه به سرم تاختن

 *ریختن خونمون؛ عموی دلاورم کجا بودی که بین در و دیوارفضه را صدا زدم.. شام غریبان مادره امشب؛ چه گذشته نمیدونم...الهی برات بمیرم... الهی برات بمیرم...رحمت خدا به اشکاتون ؛خدا این اشکا رو ازتون نگیره ؛خدا گریه به سوز و گدازه بی‌بی رو از هیچ کی نگیره؛ هرکی داره براش زیاد کنه؛ به قرآن! گنجه رفقا؛ نمی‌دونیم این روضه‌ها چیه؟ کمش، زیادش، کوچیکش، بزرگش،به قرآن اینا حساب کتاب ماست... روضه، روضه است. محل رفت و آمد بالاییاست... الان چشم دلت باز باشه ازدحام  رفت و آمد بالاییا ،صدای شه پر  بالاییا میاد..غریبانه به اسما  فرمود:بیا کمکم کن.به آقا فرموده بود: راضی نیستم اونایی که اذیتم کردن...اونایی که حق تو رو گرفتن... آقا جان هیچ کی نباشه...همه چی مخفی باشه...*

بچه‌ها نشستن... توی عالم مادری تر از بچه‌های بی‌بی مگه هست؟!  اول و آخر عاطفه و احساسن. بچه‌ها نشستن... بدنی که ازش هیچی‌ نمونده، که آب شده؛ بابا قراره غسل بده.بی‌بی فرموده بود:علی جان! از زیر پیرهن غسلم بده... اسما آب می‌ریخت، مولا غسل می‌داد...اشکای مبارکش می‌ریخت... یک دفعه بین غسل دادن حالش عوض شد ...خودشو کنار کشید؛هی سرشو به دیوار می‌زنه علی، فریاد میزنه،  مظهر صبر خدا به هم ریخته؛ بلند بلند گریه میکنه... وای زهرااااااام واااااای... آقاجان چی شد؟! چه اتفاقی افتاد؟! حق با شماست...فقدان فاطمه حق باشماست.. اما ندیده بودم اینجوری... چی شد آقام؟! فرمود:اسما رها کن علی رو... اسما بیا نگاه کن هنوز بازوش ورم داره... اسما بیا ببین چکار کردن با فاطمه...اسما بیا ببین چه‌ جوری زدنش ... هرجوری بود کارو تمام‌کرد*

 بریز آب روان اسما 
به جسم اطهر زهرا 
ولی آهسته آهسته
 
همه خواب و علی بیدار
نهاده سر روی دیوار 
کشد آه از دل خونبار 
ولی آهسته آهسته...

 *شده تا حالا مجبور باشی آروم گریه کنی؟! نه! نه ! همچین شرایطی برای ما به وجود نیومده؛ تمام حواس علی، به اطرافه کسی متوجه نشه؛ گاهی شاید،دست می گیره به دهن، اسماء...!*

 ببین بشکسته پهلویم
 سیه گردیده بازویم

 خودش همه کار رو باید انجام بده؛ برای همه هستیش ،برای همه زندگیش... هرجوری بود تموم شد.بندای کفن رو بست ؛چشمش به بچه‌هاش افتاد، دارن دق میکنن...حسن جان! حسین جان! دخترم! بچه‌ها ! پاشین قربونتون برم ؛ بیاید یکبار دیگه مادر رو ببینید؛ بچه‌ها پریدن از جا؛خودشون رو  انداختن از دو طرف؛  آقاجون ابی عبدالله، امام حسن ،از دو طرف اومدن خودشون رو سینه مادر قرار دادن، امیرالمومنین داره با اشک نگاه می‌کنه منظره رو ؛ خودِ مولا میگه :یه دفعه دیدم بنده ها خود به خود باز شد، گره‌های بند کفن وا شد، دستای مادر اومد بیرون، یکی گردن حسنش یکی گردن حسینش... مولا فرمود: صدایی از بالا شنیدم: آقا! بچه‌ها رو جدا کن... بالا به هم ریخته بالاییا تاب نیاوردن ،بی‌تاب شده خلقت بردار بچه‌ها رو...امروز من تعریف می‌کنم همه به هم می‌ریزن؛ یه روز دق کنیم جا داره؛ اما بالاییا! اتفاق خاصی اینجا برای بچه‌ها نمی‌افته، باباشون اسدالله ،مثل شیر هست ،تازه تو خونه هست، دشمنی نیست ،هتاکی نیست، حرامی نیست ،جمع خانوادگی ان ،با مادر دارن وداع می‌کنن،شما میگید ما به هم ریختیم... آی بالاییا ! من بچه‌هایی رو می‌شناسم رو بدن بی سر باباشون افتاده بودن... اونجا چه دلی داشتید وقتی یه عده با تازیانه ریختن.....*