مدح و توسل ویژهٔ ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها اجرا شده به نفسِ استاد حاج منصور ارضی

نور عالم همه از جلوه ی رحمانی توست
مصطفی نیز خودش عالِم ربانی توست
علت عزت اسلام مسلمانی توست
بهترین خیر خدا خلقت نورانی توست

پس به این دید، تو خیرالعملِ اللهی
فاطمه هستی و بیت الغزلِ اللهی

آدم از رؤیت یک جلوه ی تو آدم شد
قد جبریل ز سنگینی سیبت خم شد
نور تو آمد و روشن همه ی عالم شد
گل رخسار محمد پر از شبنم شد

ضعف کرده است رسول مدنی حق دارد
عالم از نور تو اندام مُعَرَّق دارد

چله برداشته شاید که تحمل بکند
وقت آن است شکوفا شود و گل بکند
باید او نیز به صدیقه توسل بکند
آینه نیز محال است توانش برسد
فضل زهرا مگر از غیب به دادش برسد

مصطفی چنگ توسل زد و یا زهرا گفت
لا اِلهَ به لب آورد و سپس اِلّا گفت
سِرّ پنهان متجلّی شده از پیدا گفت
همه اش سجده شد و زیر لبش صَلّی گفت 

گریه شد شامل حالش نظر زهرا شد
سیب را میل نمود و پدر زهرا شد

جلوه گر کرد خدا سیده ی زن ها را
کوثر آمد ز ره و ریخت به هم دریا را
چَشم بر هم زدنی برد دل بابا را
آمد امروز ضمانت بکند فردا را

آمد و خنده به لب های پیمبر آمد 
سَجده کردند همه، حضرت مادر آمد

ظاهرا دختر دردانه ی خاتم باشد 
باطناً مادر پیغمبر اکرم باشد 
لیلة القدریِ او قدر مسلّم باشد
خلقتش بر همه ی خلق مقدم باشد 

به خدا پیشتر از هرچه مقرّب زهراست 
هر کجا صحبت طُهر است مخاطب زهراست 

طُهر مطلق تویی و معنی تطهیر تویی
باب هر خیرتی و علت تکثیر تویی
روح قرآن تویی و مقصد تفسیر تویی
در همه جای جهان نور فراگیر تویی

علت خلق همه، معنیِ لولاکیِ توست 
عقل کُل گفته که مافوق ز اَدراکیِ توست 

راه توحید تویی مظهر امید تویی
نور جاوید تویی مرجع تقلید تویی
آن که در ظلمت شب بر همه تابید تویی
نور محضی که دهد نور به خورشید تویی

سِرّ مستوری و از فهم جهان دوری تو
به خداوند قسم نور علی نوری تو
زهره ای طاهره ای حضرت زهرایی تو
راضیه مرضیه انسیه ی حورایی تو
زاهده عابده صدیقه ی کبرایی تو
مادر امّتی و امّ ابیهایی تو

کیست زهرا به گمانم که اصولُ الدّین است 
حجت اللهِ علی باقیِ معصومین است 

یک کمی قبل ازل بعد خدا او بوده
به خدا پیشتر از نقطه ی "با" او بوده
مثل ذات احدیت همه جا او بوده
وقت معراج نبی فاطمه با او بوده

کیست زهرا که علی دلشده ی حضرت اوست
و علی دوستیِ ما همه از برکت اوست

قل هوالله علی، معنی قرآن زهرا 
سوره ی شمس علی، سوره ی انسان زهرا 
روح ایمان علی، قله ی ایمان زهرا 
پدر خاک علی، مادر باران زهرا ست

روح حیدر همه ی هستیِ پیغمبرِ اوست
به خداوند به هر فعلیتی مصدرِ اوست 
کان دم از بعد و هُم فاطمه محور اوست
گاه مرآت نبی گاه خود حیدر اوست 

الغرض این همه حتی الفِ مدحش نیست 
همه گفتند و نفهمید کسی فاطمه کیست 

فاطمه کیست کز او عشق روایت دارد
فاطمه کیست که قبل از همه غایت دارد
به گدایان درش نیز عنایت دارد 
اوست آن‌ که به علی نیز عنایت دارد 

فاطمه کیست همان که سپر حیدر شد
فاطمه شاخه ی یاس است که نیلوفر شد

شعله پاگیر شد و باغ جنان ریخت به هم
فاطمه خورد زمین، کون و مکان ریخت به هم 
باغ را تاب و تب باد خزان ریخت به هم 
شیشه اش ریخت و تنظیم جهان ریخت به هم 

نفسش رفت، بجز غصه ی حیدر که نداشت
فضه را کرد صدا فاطمه، مادر که نداشت