مدح و توسل ویژهٔ ولادت حضرت جواد الائمه علیه السلام و حضرت علی اصغر سلام‌ الله علیها اجرا شده به نفس حاج‌ محمد رضا بذری

یک عمر ناز یارکشیدن به ما رسید
تا کوچه ی نگار دویدن به ما رسید

از هر کسی جز تو بریدن به ما رسید
این فقر را به نقد خریدن به ما رسید

عمریست زیر دیِن تومشغول ذُمه ایم
ما مستمند کوی جوادالائمه ایم

آیینه دار نور خداوندگار عشق
طوبای سرو قامت باغ دیارعشق
روشنترین ستاره ی دنباله دار عشق
ای سومین محمد ایل و تبار عشق

امواج را به سینه ی دریا گذاشتی
پیغمبرانه‌ پای به دنیا گذاشتی

در عمق شب چراغ به شکل قمر تویی
خورشید کائنات زمان سحر تویی
آن تحفه ای که داده خدایت خبرتویی
پنجاه سال حاصل صبر پدر تویی

یوسف ترین مسافر یعقوب ما سلام
بانی خنده های امام رضا سلام

*ازمصائب اهل بیت علیهم السلام میدونید چیه؟وقتی جوادالائمه دنیا آمد چون حضرت سن بالا صاحب فرزندشدن، اصلا طعنه میزدن به حضرت میگفتن مگه میشه امامت از نسل شما،بچه نداشته باشه..حالا حضرت صاحب اولاد شده یه عده قبول نمیکنن یه عده میگفتن این اصلا فرزند امام رضا علیه السلام نیست، خیلی عجیبه روضه اینه، گاهی فقط سیلی و تازیانه نیست، گاهی روضه ایناست...یه عده از اقوام حضرت رفتن قَیّاف آوردن،قَیَّاف میدونید چیه؟ یعنی قیافه شناس،قَیّاف آوردن این نوزاد رو ببینه آیا شباهتی به پدر داره یا نداره؟خیلی عجیبه ها امام معصوم آقا امام رضا صاحب فرزند شده رفتن قَیّاف آوردن ببینن که بچه اش هست یانه ..الله اکبر مصیبت حضرت اینه اصلا...*

از شعله های شمع شبت دودمیرسید
از چشم های چشم ترت رود میرسد
از دخل کسب و کار غمت سود میرسد
از سفره های خانه ی تو جود میرسد

ظرف گرسنگان جهان در مسیر توست
حاتم یکی ز خیل هزاران فقیر توست
سائل شدن تفاخر ایل و تبار ماست
اصلا همین گدایی توکسب وکار ماست
گرد و غبار طوس بر این کوله بار ماست
ما اهل مشهدیم خراسان دیار ماست

هرکس که سر به پنجرا فولاد میزند
ازهِجر کاظمین تو فریاد میزند

نقاره میزنند صدای فرشته هاست
آن نفخ صور صبح قیامت همین صداست
پای علیل سائل تو در پی شفاست
باب الجواد باب مراد دل گداست

یک گوشه چشم از نظرت را به من ببخش
اذن زیارت پدرت را به من ببخش

تا بی گدار پا به رکاب بلا زدم
در منجلاب معصیتم دست و پا زدم
انگار پشت و پا به همه غصه هازدم
هرگاه عمه جان شما رو صدا زدم

آقا،آقا اگر به عشق توگرم تلاطمیم
تحت دعای حضرت معصومه ی قمیم

شکر خداکه بال زدم در دیار تو
جبرئیل میشوم تا برسم  به مزار تو
تَمّار گونه سر بگذارم به دار تو
ایل و تبار من به فدای تبار تو

گاهی شهید خواهر و گاهی برادریم
بیمارهای نذری موسی بن جعفریم

آقا مرا ز جمع فقیران خود مران
من را ،هم آن گدای قدیمی خود بدان
گرد گناه را بده از،شانه ام تکان
تو روضه خوان فاطمه ای روضه ای بخوان

خیلی به حال میخ کج در گریستی
آنقدر پای پهلوی مادر گریستی

بگذار ابتدای بهاران بخوانمت
بر دشت خشک لذت باران بخوانمت
گر قصد کرده ام که به جان، جان بخوانمت
باید علی اکبر سلطان بخوانمت

صحن شریف طوس همان کربلای ماست
پایین پای مَضجَع بابات جای ماست

شکر خدا پدر به غمت آشنا نشد
خیره به طرز رفتنت از خیمه ها نشد
سرنیزه ای به روی تنت جابه جا نشد
حلقت به زور لُجّه ی خون بی صدا نشد

هی سعی میکند بشود جمع پیکرش
آه از دل حسین سر نعشِ اکبرش

ای گل پرپر امام حسین
آخرین یاور امام حسین
ای علی اصغر امام‌حسین
یا رضیعَ الحسین ادرکنی

این من و این دل پر از دردم
رو به گهواره ی تو آوردم
دست خالی که بر نمیگردم
یا رَضیعَ الحسین ادرکنی

بالم از معصیت شکسته شده
دلم از این زمانه خسته شده
همه درها به روم بسته شده
یا رَضیعَ الحسین ادرکنی

آقاجانم، پای تا سرگناه وتقصیرم
آمدم تا کنی تو تطهیرم
پَر قنداقه ی تو میگیرم
یا رَضیعَ الحسین ادرکنی 

مستمند و فقیر و بیچاره ام
دردمند و مریض و بیمارم
چشم بردست کوچکت دارم 
یارَضیعَ الحسین ادرکنی

باهمین دست ها چه ها کردی
حاجت عالمی روا کردی
گره های بزرگ وا کردی
یا رَضیعَ الحسین ادرکنی

ای که میسوخت از عطش جگرت
تشنگی کرده بود محتضرت
به سِرشگ و خجالت پدرت
یا رَضیعَ الحسین ادرکنی

به خیام پر اضطراب قسم
به دل از عطش کباب قسم
به گرفتاری رباب قسم
یا رَضیعَ الحسین ادرکنی

گفت ای که قنداقه ی تو شد کفنت
خون تو گشته آب غسل تنت
من به قربان دست و پا زدنت
یا رَضیعَ الحسین ادرکنی