مدح وتوسل ویژهٔ ولادت حضرت جواد الائمه علیه السلام اجرا شده به نفس حاج حسین سازور

باز شبیه شب بارانیم 
زاده دریایم و طوفانیم 

مثل اویس از قرن آواره ام 
در پی یاران خراسانیم 

عاشقیم را همه فهمیده ان 
ماه شده مُهر به پیشانیم 

دست نسیم از سر گیسویش 
دست خودم نیست پریشانیم  

ابروی او نور علی نور شد 
عاشق این طاق خراسانیم 

ابروی او نور علی نور شد
عاشق این طاق چراغانیم 

داده جنون، هستی من را به باد 
روز نخستی که شنیدم جواد 

میچکد از کنج لبانم شراب 
خانه ات آباد خرابم خراب 

سنگ تراشی دل سنگم گرفت 
تیشه زد و ساخت از آن درِّ ناب 

شانه زد و یکسره دل ریخت ریخت
در خم آن گیسوی پر پیچ و تاب 

وای اگر دست تو افتد دلم 
فارغم از روز حساب و کتاب 

جاذبهٔ محض، مرا نور کن 
حضرت خورشید به جانم بتاب

جذبهٔ پیغمبر امّی جواد
ای به أبی انت و امّی جواد

نیست فقط روز مبادا کریم 
هست همه روز و شبم با کریم 

یاد گرفته است که بر هیچ‌ کس 
رو نزند این دلم الّا کریم 

هر چه گره بیشترم میزنند 
کم شود این فاصله ها تا کریم 

خواهش ما جرعه ای از آب بود 
داد ولی پهنه ی دریا کریم 

بس که در بسته زدم خسته ام 
باز نشد هیچ‌ در الّا کریم 

در نزده در به رویم باز کرد
باز همین طایفه اعجاز کرد 

فیض مسیحاییت عیسی بَرد 
دست به دامان تو موسی بَرد 

از همه دل می‌بری آقای ما 
بیشتر از حضرت زهرا برد

روی پرش لطف کن و پا بذار 
رتبه جبریل به بالا برد 

شکر برات حرم آخر رسید
ناله مجنون دل لیلا برد 

بال بده تا حرم کاظمین
با نفس وای حسینم حسین

مثل همیشه دم ایوان طلا 
نام تو شد نام تو سوگند ما 

نام تو را گفتم و باران گرفت
خیس شد از گریه ی ما صحن ها 

پنجره فولاد گره باز کرد 
از من افتاده به لطف شما 

مثل همیشه دمِ باب الجواد 
حاجت ما بود که آقا رضا 

جان جوادت ببرم کاظمین 
تا که بخوانیم به پایین پا 

آمدم ای شاه پناهم بده 
خط امانی ز گناهم بده 

وای اگر غصهٔ مادر نبود 
حال تو اینقدر مکدّر نبود 

مثل حسن شد جگرت ریز ریز 
حیف که بالین تو خواهر نبود 

کاش زمین آب نمیریختن
حیف به جز خنده پسِ در نبود 

سخت کشیدن تو را روی بام 
وای اگر بال کبوتر نبود 

شکر خدا قسمت تو بام شد 
گودی و‌ نامحرم و خنجر نبود 

خوب شد از حنجره ات خون نریخت 
حرمله در لحظه آخر نبود 

شکر خدا پیش نگاهت ز بام 
بر سر نیزه سر اصغر نبود
 
شکر خدا پیکرت عریان نشد 
زیر سم اسب پریشان نشد