مدح و توسل به امیرالمومنین علی ابن ابیطالب علیه السلام اجرا شده به نفس کربلایی جواد برزگر

خدایی که نه مانند و نه مثل و نه قرین دارد
ازل را تا ابد نکته به نکته، نقطه چین دارد
میان قبضه‌ی خود اولین تا آخرین دارد
هزاران آسمان در آسمان دور از زمین دارد

خدا بی انتهایی بیش از آن و بیش از این دارد
ولی تنها در عالم یک امیرالمؤمنین دارد

علی آن شیرِ شیرافکن علی آن سیلِ بنیان کن
علی آن رودِ بی پایان علی آن سدِّ روئین تن
علی یعنی رجزهای سلحشورانِ مردافکن
علی یعنی نمی‌دانم،قلم لال و زبان اَلکن

کسی آن آستان بوسد که جان در آستین دارد
بهشت ارزانیِ آنکه امیرالمؤمنین دارد

قسم بر تیغِ مَرحب کُش،به رزمش مرحبا گفتند
همینکه عَبدُوَد افتاد یکسر لافَتی گفتند
ملائک وقتِ میدانش زِ تکبیرِ خدا گفتند
رها کردند عرش و گِردِ او یا مرتضی گفتند

رسول‌الله می‌بیند امیری این چنین دارد
چه غم از آنهمه لشگر، امیرالمؤمنین دارد

خدا آیه به آیه با همین قرآن علی گوید
نجف عمریست جبرائیل در ایوان علی گوید
نفس پشتِ نفس تا هست زهرا،جان علی گوید
خراسان در خراسان هر تپش، ایران علی گوید

خدایی خلقت مولا به عالم آفرین دارد
که عالم یک خدا و یک امیرُالمومنین دارد 

اگرچه ما نبودیم در غدیر، آنجا علی گفتیم
قسم بر مرتضی پیش محمّد «یاعلی» گفتیم
علی گفتیم و می‌گوئیم با دنیا علی گفتیم
که با مولا علی گفتیم و با زهرا علی گفتیم

همیشه رهبرِ ما دردِ مردم دردِ دین دارد
چرا که پیرِ ما حرز امیرالمؤمنین دارد