#مدح و توسل به امیرالمومنین علی ابن ابیطالب علیه السلام اجرا شده به نفس حاج امیر کرمانشاهی

علی یعنی چراغ اهل بینش
علی یعنی پناه آفرینش
علی آیینه ی آیین اسلام
علی یعنی تمام دین اسلام
علی دین را امام راستین است
 علی دست خدا در آستین است 

علی میزان، علی ایمان، علی حق
علی سر تا قدم توحیدِ مطلق
علی مولود کعبه رکن دین است
علی آیینه ی حق الیقین است
علی بر حزب حق، صاحب لوا بود
علی فرمانده کلِّ قوا بود

علی شمعی که در بزم ازل سوخت
علی جبریل را توحید آموخت
علی در مُلک هستی ناخدا بود
علی پیش از خلایق با خدا بود
علی حمد و علی ذکر و علی دم
علی حجر و حطیم و بیت و زمزم

علی در یاری حق ترک جان گفت
علی در بستر ختم الرسل خفت
علی جوشن به تن پوشید بی پشت
علی در جنگ عمر عبدوَد کشت
علی بازوی دیو نفس بسته
علی در کعبه بت ها را شکسته

علی اسلام را در صدر تابید
علی در بدر هم چون بدر تابید
علی دین است و قرآن است و احمد
علی یعنی علی یعنی محمد

ولی الله اعظم رکن دین است
اولوا الامر تمام مسلمین است
که قرآن می کند وصف خضوعش
ز خاتم بخشی و حال رکوعش
هزاران سلسله آواره ی اوست
حدیث منزلت درباره ی اوست

گهر از «سِلمُک سلمی» فشانم
حدیث «لَحمُکَ لَحمی» بخوانم
عدم بود و عدم بود و عدم بود
که حیدر با محمد هم قدم بود
دور توحید افشاندند با هم
خدا را هر دو میخواندند با هم

علی داد از ولایت با نبی دست
نبی عقد اخوت با علی بست
علی در چرخ ماه انجمن بود
شنیدیم مهر با او هم سخن بود
اگر خورشید حرفی با علی گفت
یقین دارم که تنها یاعلی گفت

نمیدانم که بودم کیستم من؟
اگر پرسید از من کیستم من؟
نه صوفیم نه سالوس ریائی
نه وهابی نه بابی نه بهائی

نه آنرا و نه این را دوست دارم
امیرالمومنین را دوست دارم
نه در دل هست مهری زان سه یارم
نه با اهل سقیفه کار دارم
مسلمانم، مسلمان غدیرم
امیرالمومنین باشد امیرم
بود خاک در او آبرويم
غلام يازده فرزند اويم

دلم از خردسالي با علي (ع) بود
سخن ناگفته ذکرم يا علي (ع) بود
چو از اوّل گِلم را مي سرشتند
بر آن گل مهر مولا را نوشتند

ولاي مرتضي (ع) بود گِل من
علي (ع) بود و علي (ع) بود و دلِ من
سرم در هر قدم خاک رهش باد
که مادر يا علي (ع) گفت و مرا زاد

چو پا در عالم خاکي نهادم
برون آمد خروشي از نهادم
سراپاي وجودم با علي (ع) بود
خروشم بانگ يا مولا علي (ع) بود

لبِ خاموشم از مولا علي (ع) گفت
مؤذن هم بگوشم يا علي (ع) گفت
به عشق مادرم ز آنرو اسيرم
که با اشک ولايت داده شيرم

مرا اندر غدير عشق زادند
سرشک شوق و شير عشق دادند
سرشک و شير با خونم عجين شد
تولّاي اميرالمؤمنين (ع) شد
مرا شير ولايت داده مادر
مرا با عشق حيدر (ع) زاده مادر
مرا غرق تجلی کن علی جان
مرا مست تولا کن علی جان

محمد شهر علم است و علی در
ز در در شهر وارد شو برادر
هر آنکه ناید از در دزد باشد
یقین دارم جهیمش مزد باشد
ز جام معرفت سیراب گردان
چه شمع محفل خود آب گردان

اگر آلوده ام دل بر تو بستم
اگر خارم کنار گل نشستم
نمک پرورده ی خوان تو هستم
نمک خوردم نمکدان را شکستم
اگر من خوار و پستم 
تو عزیزی، مبادا آبرویم را بریزی
ارادتمند زهرای بتولم
قبولم کن قبولم کن قبولم