نمایش جزئیات

مدح ویژۀ ولادت حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام اجرا شده به نفسِ حاج حسین سازور

مدح ویژۀ ولادت حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام اجرا شده به نفسِ حاج حسین سازور

در فضایی ملکوتی تر و روحانی تر
دفتر شعر من امشب شده نورانی تر

دل به دریا زدم این مرتبه؛ طوفانی تر
آسمانی ترم این دفعه و بارانی تر

با وضو آمده ام وقت صلاة آمده است
بشتابید که کشتی نجات آمده است

آسمان شاد شده، مِهر جهانتاب رسید
پنجره باز شده، فاتح ابواب رسید

سِرِّ اسرار خدا؛ صاحب اصحاب رسید
نوکران، صف به صف آماده که ارباب رسید

فطرسی سوخته بال آمده در این درگاه 
پَرِ پرواز به او می دهد امشب این شاه

بنویسید که سالار به دنیا آمد
حیدرِ حیدرِ کرّار به دنیا آمد

مُرشد و پیر علمدار به دنیا آمد
غم نداریم که غمخوار به دنیا آمد

همچنانی که دَم حضرت مولاست، حسین
سخنِ بازدم حضرت زهراست، حسین

نقشِ انگشتریِ خاتمِ شاهی ست، حسین
به اباالفضل قسم، عشقِ الهی ست، حسین

 بی پناهان جهان، خوبْ پناهی ست حسین
به خدا متّصل و لایَـتـَناهی ست حسین

هرچه میخواسته ام از کرمش تأمین شد
با توسّل به حسین آخرتم تضمین شد

این حسین کیست ولی گاه شُبِیرش خواندند
این حسین کیست که سرمنشأ خیرش خواندند

این حسین کیست که ناجیِ زهیرش خواندند
سالکان مرتبه ی آخر سِیرش خواندند

گردش چرخ جهان،جلوه ای از همّت اوست
 رمز حُرّیت حُر بندگیِ حضرت اوست

بس که در بندگیش کار خدایی کرده 
بس که در چشم همه جلوه نمایی کرده

بس که از کار همه عقده گشایی کرده
بس که بر گُمشدگان راهنمایی کرده

عدّه ای تاب نیاورده، به ناآگاهی
شده اند از سر احساس حسین الّلهی

سائل زینبم و اهل حسین آبادم
آن خرابم که به الطاف حسین؛ آبادم

ذکر او دم همه دم، زمزمه ی فریادم
چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم 

نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست
این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست