روضه و توسل به امام‌ جواد علیه ااسلام اجرا شده شب اول ماه مبارک رمضان به نفسِ حاج‌ محمد رضا طاهری

ای حجره‌ات غریب‌ترین جای این جهان
در قتلگاهت آه، کسی نیست روضه‌خوان

*هیچ روضه خوانی نیست ؛ چرا؟..*

جز مادری جوان که ز جان آه می‌کشد
هنگام دست و پا زدنت با قدی کمان

 آقا جانم! 
جعده است ام فضل و تو هم مجتبی ولی
 آن پست تر از این و تو مظلوم تر ز آن

*هر دو به دست همسرهاشون مسموم شدند اگر اینهمه خوندیم غریب امام حسن 
اما بزرگی می گفت هر جوری نگاه کنیم جواد الائمه غریب تر از امام حسنه.. 
چرا که امام حسن لحظه های آخرش سرش رو دامن ابی عبدالله بود. زینب کبری کنارش بود. عباس کنارش داره گریه می‌کنه. اما جگر گوشه امام رضا تو حجره دربسته.. نا نجیب یه عده از کنیزکان رو جمع کرد گفت: هلهله کنید، پایکوبی کنید؛ نمی‌خوام کسی صدای جواد الائمه رو بشنوه..*  

آنقدر بی‌کسی که به دستور همسرت
مُشتی کنیزِ مست که رقاص و شادمان

با سوزِ ناله‌های تو بر طبل می‌زنند
تا نشنوند داد دلت را در آن میان

*آه..یا امام رضا ازت معذرت می‌خوام *

آنقدر بی‌کسی که تنت را کِشان کِشان
دادند روی بام به دستانِ آسمان

امّا برای اینکه نسوزد تنت ببین
از مشهد آمدند تمامِ کبوتران

«لا یوم کیومک یا اباعبدالله»
 
آه از تنی که زیر شَرَرهای آفتاب
پوشیده بود پیکرش از نیزه و سَنان

*قربونت برم.. آری؛ لحظهٔ آخر جواد الائمه کبوترها اومدن بال به بال هم دادن؛ بدن  
گل پسر امام رضا زیر آفتاب نسوزه.. کربلا هم یه کبوتر با وفا بود؛وقتی اومد دید آفتاب رو بدن برادر افتاده گفت: حسین جان اینقدر مقابل آفتاب می ایستم بدنت  آسیب نبینه... اما نانجیبا ریختند تو گودال .."فاجتمعت عدةٌ من الاعراب"
یه عده با تازیانه میزدن یه عده با کعبِ نی*
 
«یا حسین..»